relax

relax
relax

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Serrapeptase για σώμα χωρίς πόνους και χωρίς φλεγμονές.

Η Serrapeptase είναι ένα ένζυμο που βρέθηκε αρχικά σε μεταξοσκώληκες και σήμερα θεωρείται κορυφαίο φάρμακο στην Ευρώπη και έχει μια ιστορία 25 χρόνων της χρήσης σε ορισμένα μέρη της Ευρώπης και της Ασίας

Είναι ένα πρωτεολυτικό- συστημικό ένζυμο .

Η βασική του δράση είναι η δυνατότητά του να κατατρώει κυριολεκτικά τους μη ζωντανούς σχηματισμούς μέσα στο σώμα μας πχ: τους θρόμβους, την αρτηριακή πλάκα, το λίπος στην κυκλοφορία του αίματος, τις υδατικές κύστεις, τις λιπώδεις κύστεις , την βλέννα, τα πήγματα τα προιόντα απόπτωσης των κυττάρων….

Επίσης έχει την ιδιότητα να καθαρίζει τα αιμοφόρα αγγεία και με τον τρόπο αυτό να βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος, να βοηθά τον οργανισμό να οξυγονώνεται πληρέστερα και να τρέφεται αποτελεσματικότερα.

Διαλύει τον ινώδη ιστό και τον απομακρύνει από το σώμα. Ο ιστός αυτός, fibrin, είναι μια πρωτείνη και σχηματίζεται από το σώμα μας κάθε φορά που υπάρχει τραυματισμός ή φλεγμονή σε κάποια ομάδα κυττάρων. Η πρωτείνη αυτή, καλύπτει την περιοχή που έχει προσβληθεί για να μπορέσουν εκεί να δημιουργηθούν νέα κύτταρα και μετά από την ολοκλήρωση της διαδικασίας αυτής αποβάλλεται. Αν το σώμα αυτό δεν μπορεί να το κάνει μόνο του, το κάνει η σερραπεπτάση.

Σημαντική της λειτουργία , επίσης, είναι και η ικανότητά της να διαλύει την αμυλοειδή πλάκα, όπου στο σώμα αυτή συσσωρεύεται Αυτή η πλάκα συσσωρεύεται σε όλο το σώμα και είναι η πηγή του χρόνιου πόνου σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Η Νόσος του Alzheimer είναι επίσης μια συσσώρευση αμυλοειδών πλακών στον εγκέφαλο..

Και τελικά το πιο σημαντικό: η σερραπεπτάση σε αντίθεση με πολλά φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την αφαίρεση πλάκας από το αρτηριακό τοίχωμα ή για την μείωση των λιπιδίων στην κυκλοφορία του αίματος, δεν εμποδίζει τη βιοσύνθεση της χοληστερόλης η οποία σε καθαρή μορφή είναι ένα αντιοξειδωτικό που απαιτείται για να λειτουργούν σωστά όλα τα όργανα του σώματος.

Σερραπεπτάση, λοιπόν για περισσότερο καθαρό καρδιαγγειακό σύστημα, καθαρότερο αναπνευστικό σύστημα και σώμα χωρίς πόνους και χωρίς φλεγμονές.

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΓΙΑ:

• Πόνο του κάθε είδους και κάθε είδους φλεγμονή

• Αρθρίτιδα, σκλήρυνση κατά πλάκας, ρευματοειδή αρθρίτιδα ,Λύκο

• Πονοκεφάλους και ημικρανίες , χρόνιες λοιμώξεις του αυτιού

• Εμφύσημα, βρογχίτιδα, πνευμονική φυματίωση, βρογχικό άσθμα, βρογχιεκτασία,

• Ιγμορίτιδα και καταρροή, χρόνια βλέννα στον ρινοφάρυγγα,

• αθλητικές κακώσεις, τραυματικό οίδημα, μετεγχειρητικό οίδημα, σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα

• φλεγμονώδεις νόσους των εντέρων (του Crohn, Κολίτιδα κλπ..) ινοκυστική μαστίτιδα ..

• χρόνιες φλεγμονές στους μύες π.χ. Ινομυαλγία

• Καρδιαγγειακή υγεία, πρόληψη και θεραπεία θρομβωτικών σχηματισμών, αρτηριοσκλήρωση, λιπίδια αίαμτος, χοληστερίνη.

• φλεβίτιδα , θρομβοφλεβίτιδα

• σημαντικό βοήθημα στα αυτοάνοσα νοσήματα, χωρίς να καταστέλλει το ανοσοποιητικό

Kαφές για Ασθένειες του Ήπατος

Ο καφές μπορεί να έχει προστατευτικές επιδράσεις στο συκώτι. Aτομα που κινδυνεύουν από ασθένειες του ήπατος, είναι δυνατό...να επωφελούνται από την κατανάλωση καφέ και άλλων ποτών που περιέχουν καφεΐνη. Οι ασθενείς που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για προβλήματα στο συκώτι τους ανήκουν σε διάφορες κατηγορίες.
Οι συχνότερες αιτίες για τις οποίες δημιουργούνται κίνδυνοι βλάβης στο συκώτι είναι οι ακόλουθες:

Υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ
Ηπατίτιδα Β και C
Υπερφόρτωση του οργανισμού σε σίδηρο
Παχυσαρκία
Ανωμαλίες του μεταβολισμού της γλυκόζης

Υπάρχουν στοιχεία που υποστηρίζουν ότι η καφεΐνη σε βιοχημικό επίπεδο καταστέλλει τους υποδοχείς των κυττάρων για την αδενοσίνη. Αυτή είναι μια από τις βασικές δράσεις της καφεΐνης που ευθύνεται και για τη διεγερτική της δράση. Παράλληλα η καταστολή των υποδοχέων των κυττάρων για την αδενοσίνη, επιδρά στο ανοσολογικό σύστημα του οργανισμού. Το σύστημα αυτό είναι υπεύθυνο για την άμυνα του οργανισμού μας.

Σε ασθενείς που κινδυνεύουν από βλάβες στο συκώτι για διάφορους λόγους, η δραστηριοποίηση του ανοσολογικού συστήματος, προσφέρει προστασία στο συκώτι. Δεν έχουν ακόμη διευκρινιστεί οι μηχανισμοί με τους οποίους επιτυγχάνεται η προστασία αυτή στο συκώτι.

Ερευνητές από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των Ηνωμένων Πολιτειών, εξέτασαν 5.944 ενήλικες ασθενείς που είχαν παράγοντες ψηλού κινδύνου για βλάβες στο συκώτι, όπως αυτούς που αναφέρουμε πιο πάνω. Η έρευνα έγινε από 1988 μέχρι το 1994 μέσα στα πλαίσια του National Health and Nutrition Examination Survey, NHANES III. Οι ερευνητές μελέτησαν την κατανάλωση που είχαν οι ασθενείς αυτοί, ροφημάτων ή ποτών που περιείχαν καφεΐνη όπως για παράδειγμα καφέ, τσαγιού, αναψυκτικών και άλλων. Παράλληλα γίνονταν τεστ για τα ηπατικά ένζυμα για να αναγνωριστούν οι περιπτώσεις των ασθενών όπου υπήρχαν ηπατικές βλάβες.

Τα ευρήματα ήσαν τα ακόλουθα:

Οι ασθενείς που κατανάλωναν περισσότερο καφέ και καφεΐνη, είχαν λιγότερο κίνδυνο να παρουσιάσουν ηπατικές βλάβες. Η προστατευτική δράση ήταν μεγαλύτερη ανάλογα με την πρόσληψη καφεΐνης από τους ασθενείς παρά με τον καφέ
Ασθενείς στην ομάδα που εξετάστηκε, οι οποίοι έπιναν περισσότερα από 2 φλιτζάνια καφέ, επωφελούνταν της προστατευτικής δράσης της καφεΐνης
Οι ασθενείς που κατανάλωναν τουλάχιστο 2 φλιτζάνια καφέ, είχαν 44% λιγότερες πιθανότητες για αύξηση των ηπατικών ενζύμων που ήταν ένδειξη ηπατικής βλάβης.
Όταν λαμβανόταν υπ' όψη το σύνολο της καφεΐνης που προσλαμβανόταν όχι μόνο από τον καφέ αλλά και από άλλα ποτά που περιείχαν καφεΐνη, η μείωση των πιθανοτήτων για ηπατικές βλάβες ανερχόταν στο 69%

Πιστεύουμε ότι η εργασία αυτή μας δίνει χρήσιμες πληροφορίες αναφορικά με τις διατροφικές συνήθειες ασθενών που πάσχουν από χρόνια νοσήματα και για το πως μπορούν οι συνήθειες αυτές να επηρεάσουν την εξέλιξη της νόσου τους.
Επιπρόσθετα προστίθενται γνώσεις για το τι συμβαίνει σε ανθρώπους που δεν έχουν ηπατικούς κινδύνους αλλά καταναλώνουν καφέ και άλλα ποτά με καφεΐνη.

Το γεγονός ότι βρέθηκε μια αξιόλογη προστατευτική δράση του καφέ και της καφείνης, επιβάλλει την περαιτέρω διερεύνηση των επιδράσεων της καφεΐνης στο συκώτι και άλλα όργανα ή συστήματα του ανθρώπινου σώματος. Ο μεταβολισμός και οι δράσεις της αδενοσίνης που επηρεάζονται από την καφείνη, είναι μια πρώτη εξήγηση για τις θετικές επιπτώσεις.

Τα δεδομένα που έχουμε σήμερα δεν είναι ακόμη αρκετά για να επιτρέψουν στους ειδικούς να συστήνουν τον καφέ και άλλα ποτά που περιέχουν καφεΐνη, για σκοπούς πρόληψης ηπατικών προβλημάτων. Παράλληλα η υπερβολική κατανάλωση καφέ, έχει αρνητικές συνέπειες.

Τα στοιχεία αυτά τώρα υπάρχουν και θα πρέπει να συμπληρωθούν και με άλλα που θα προκύψουν από μελλοντικές μελέτες για να φανεί ο βαθμός ηπατικής προστασίας που μπορεί να προσφέρει ο καφές και η καφείνη.
ΠΗΓΗ:health.eportal.gr

καγιέν η καυτερή θεραπεία της φύσης

Καγιέν (Capsicum frutescens)
Προέρχεται από ποικιλία της πιπεριάς chili και η καυτερή του γεύση οφείλεται στην ουσία καπσαϊκίνη. Το πιπέρι καγιέν αποτελεί εξαιρετική πηγή β-καροτενίου. Ενός αντιοξειδωτικού που προστατεύει τα κύτταρα από την καταστροφική δράση των ελεύθερων ριζών και η επαρκής πρόσληψή του σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο καρδιαγγειακών νοσημάτων. Επίσης, το πιπέρι καγιέν, λόγω της υψηλής του περιεκτικότητας σε β-καροτένιο, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και έχει αντιφλεγμονώδη δράση. Το καγιέν, όπως και όλες οι πιπεριές τσίλι έχουν αντιθρομβωτική δράση, ενώ φαίνεται ότι λειτουργούν και ως φυσικά αναλγητικά.

Λανθασμένα το τσίλι, όπως και το πιπέρι καγιέν έχει τη φήμη ότι αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης πεπτικού έλκους. Αντίθετα, όχι μόνο δεν αυξάνουν τον κίνδυνο αλλά τον μειώνουν, αδρανοποιώντας βακτήρια που είναι υπεύθυνα για την πρόκληση του πεπτικού έλκους. Επίσης, διεγείρουν το βλεννογόνο του στομάχου να εκκρίνει προστατευτικά υγρά που εμποδίζουν τη δημιουργία έλκους. Ωστόσο, σε περιπτώσεις ατόμων που έχουν ήδη παρουσιάσει πεπτικό έλκος, η κατανάλωσή του πρέπει να γίνεται με προσοχή.

Το καγιέν είναι διεγερτικό, αιμοκαθαρτικό, προκαλεί συσπάσεις και σκοτώνει τα βακτήρια. Προκαλεί εφίδρωση και είναι καλό για την κυκλοφορία του αίματος, τονώνει την καρδιά, καθαρίζει και αποκαθιστά την ελαστικότητα σε φλέβες και αρτηρίες, ρυθμίζει την αρτηριακή πίεση και συμβάλλει στην απόφραξη των βλεννογόνων υμένων.

Το καγιέν μαλακώνει και θεραπεύει το στομάχι. Σταματά τόσο εσωτερικές όσο και εξωτερικές αιμορραγίες και βοηθά στην πήξη του αίματος. Το καγιέν είναι αποτελεσματικό σε περιπτώσεις ανορεξίας και ηπατικών προβλημάτων. Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και είναι καλό για την καταπολέμηση του κρυολογήματος και του άσθματος.
Οι πρόσφατες μελέτες υποδεικνύουν ότι το πικάντικο μπαχαρικό μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στον έλεγχο του βάρους. ’ρθρο του 2009 στην επιθεώρηση «American Journal of Clinical Nutrition» αναφέρει ότι η καψαϊκίνη βοήθησε τους ανθρώπους που συμμετείχαν να χάσουν κοιλιακό λίπος. Επίσης, το πιπέρι καγιέν φαίνεται ότι ελέγχει τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα. Οι συμμετέχοντες σε έρευνα, οι οποίοι κατανάλωσαν έναν γεύμα που περιείχε ορισμένη ποσότητα καψαϊκίνης, εμφάνισαν υψηλότερα επίπεδα από μια ορμόνη που ελέγχει το σάκχαρο και μικρότερα από την γκρελίνη, την «ορμόνη της πείνας», από εκείνους που κατανάλωσαν ένα ήπιο γεύμα, χωρίς πικάντικες γεύσεις, σύμφωνα με την επιθεώρηση «American Journal of Clinical Nutrition».
Τέλος, βοηθά αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση των αιμορραγιών. Πρόσφατη έρευνα από το Παν/μιο του Νότιγχαμ έδειξε ότι η καψαϊκίνη επιτίθεται στην ενεργειακή πηγή όλων των καρκινικών κυττάρων.

Πρόσεξτε να αγοράσετε φαρμακευτικό καγιέν. Αυτό που χρησιμοποιείται στην κουζίνα καβουρντίζεται πρώτα και μ' αυτό τον τρόπο χάνονται όλες οι πολύτιμες ουσίες.

Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

Συνένζυμο Q 10 Για καλή καρδιαγγειακή υγεία, ενέργεια και αντιοξειδωτική προστασία

Τα τελευταία χρόνια το συνένζυμο Q10 έχει αρχίσει να γίνεται γνωστό στο ελληνικό κοινό ως ένα χρήσιμο συστατικό για την καρδιαγγειακή υγεία. Πιστεύουμε όμως ότι πολύ λίγα είναι γνωστά στο ευρύ κοινό για αυτό το πραγματικά θαυματουργό συστατικό. Πραγματικά θα εκπλαγείτε αν μάθετε πόσο χρήσιμο είναι για την υγεία μας.

Το συνένζυμο Q10 (Co Q10) είναι ένα απαραίτητο ζωτικό θρεπτικό συστατικό, αναγκαίο για την παραγωγή ενέργειας στα μιτοχόνδρια. Χωρίς Co Q10, δεν υπάρχει ενέργεια. Ονομάζεται συνένζυμο, επειδή το χρειάζεται ο οργανισμός μας για να φτιάξει άλλα τρία τουλάχιστον ένζυμα, έργο των οποίων είναι να μετατρέπουν τη γλυκόζη και το οξυγόνο σε ενέργεια. Μόλις παραχθεί η ενέργεια αυτή, το Co Q10 μετέχει στη διεργασία της εξαγωγής της από τα μιτοχόνδρια και της μεταφοράς της στο υπόλοιπο σώμα.

Αλλά η παραγωγή ενέργειας δεν είναι το μοναδικό έργο του συνενζύμου Q10. Από το 1960, το Co Q10 άρχισε να χρησιμοποιείται στην Ιαπωνία για την θεραπεία της συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας και μέχρι το 1980 είχε γίνει ένα από τα πέντε φάρμακα με τις υψηλότερες πωλήσεις στην Ιαπωνία. Σήμερα χρησιμοποιείται από πολλούς γιατρούς στο εξωτερικό, για την θεραπεία ασθενών με καρδιαγγειακά νοσήματα.

Το Co Q10 είναι παρόν στο σώμα. Η φύση φαίνεται το θέλει να είναι διαθέσιμο σε όλα τα σημεία του σώματός μας. Το Co Q10 μπορεί να προστατέψει το σώμα από την καταστροφική δράση των ελευθέρων ριζών, ενισχύει την άμυνα του ανοσοποιητικού μας συστήματος και είναι ιδιαίτερα σημαντικό στην πρόληψη και θεραπεία της καρδιοπάθειας, του διαβήτη, της υπέρτασης, της παχυσαρκίας, της περιοδοντικής νόσου και μιας λίστας νευρολογικών παθήσεων. Ας εξετάσουμε όμως αναλυτικά την ευεργετική του δράση.

Καρδιοπάθεια

Όλα τα όργανα με υψηλή ενέργεια χρειάζονται Co Q10 και το πιο σημαντικό είναι η καρδιά. Στις αρχές του 1990 πενήντα μελέτες απ' όλο τον κόσμο επιβεβαίωσαν την επίδραση του Co Q10 στην καρδιομυοπάθεια, στην αρρυθμία, στη στεφανιαία νόσο των αρτηριών, στη συμφορητική καρδιοπάθεια, στην πρόπτωση μιτροειδούς βαλβίδας και στην υπέρταση

(1). Όταν ασθενείς που χρειάζονταν μόσχευμα καρδιάς πήραν Co Q10, η κατάστασή τους βελτιώθηκε τόσο σημαντικά που η μεταμόσχευση δεν κρινόταν πια απαραίτητη(2). Όταν χορηγείτο μετά από εγχείρηση bypass, μείωνε τον χρόνο της ανάρρωσης. Τρεις ξεχωριστές μελέτες έδειξαν ότι όταν 100mg Co Q10 δίνονταν καθημερινά σε χιλιάδες ανθρώπους που υπέφεραν από καρδιακή ανεπάρκεια, περισσότεροι από 75% έδειξαν βελτίωση στην πνευμονική λειτουργία, στο οίδημα και στους καρδιακούς παλμούς, χωρίς καμιά παρενέργεια(3). Τίποτα στην συμβατική καρδιολογία δεν έχει έλθει τόσο κοντά σε αυτό το είδος της επιτυχίας.

Η καρδιομυοπάθεια έχει χαρακτηριστεί ως ασθένεια έλλειψης Co Q10. Σε μια μελέτη, 87% από 126 ασθενείς με καρδιομυοπάθεια έδειξαν αξιοσημείωτη βελτίωση στη λειτουργία της καρδιάς, χωρίς παρενέργειες, ύστερα από καθημερινή λήψη 100mg Co Q10(4). Η καρδιά εξαρτάται απόλυτα από το Co Q10 για τις ενεργειακές του ανάγκες. Οι μύες περιέχουν δύο φορές περισσότερο αυτό το συστατικό από οποιοδήποτε άλλο όργανο ή ιστό του σώματος. Άνθρωποι με καρδιοπάθεια έχουν 25% λιγότερο Co Q10 από τους υγιείς ανθρώπους. Μια από τις παρενέργειες των στατινών, των φαρμάκων που συνταγογραφούνται για τη μείωση της χοληστερίνης, είναι ότι εμποδίζουν τη φυσική ικανότητα του σώματος να παράγει Co Q10. Μια έρευνα αποκάλυψε έξι περιπτώσεις καρδιομυοπάθειας που προκλήθηκαν από λαβοστατίνες.

Αθηροσκλήρωση και έμφραγμα

Το Co Q10 είναι χρήσιμο κατά της στεφανιαίας νόσου, που, ως γνωστόν, μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή προσβολή. Το Co Q10 είναι ένα λιποδιαλυτό συστατικό, το οποίο δρα ως ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό εμποδίζοντας τη διαδικασία που ονομάζεται υπεροξείδωση των λιπιδίων, εμποδίζει δηλαδή την οξείδωση των λιπών, συμπεριλαμβανομένης της χοληστερόλης. Μερικοί ερευνητές πιστεύουν ότι το Co Q10 εμποδίζει την οξείδωση της LDL χοληστερόλης πολύ πιο αποτελεσματικά από τη βιταμίνη Ε. Και είναι πλέον γνωστό δεν αποτελεί η χοληστερόλη αφ' εαυτής κίνδυνο για έμφραγμα, αλλά η οξειδωμένη, η σκουριασμένη με απλά λόγια, χοληστερόλη(5).
Αρρυθμία

Η αρρυθμία είναι μια κατάσταση που μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή προσβολή. Πολυάριθμες μελέτες έχουν τεκμηριώσει ότι το Co Q10 δρα ως αντιαρρυθμικός παράγοντας. Πολλοί προτείνουν ότι το Co Q10 αποτελεί μια λογική επιλογή θεραπείας σε οξύ καρδιακό επεισόδιο(5).

Στηθάγχη

Πολλοί καρδιολόγοι στο εξωτερικό χορηγούν Co Q10 σε ασθενείς με στηθάγχη. Μια γιαπωνέζικη μελέτη έδειξε ότι η χορήγηση 150mg Co Q10 καθημερινά είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση της συχνότητας των επεισοδίων στηθάγχης και μια μείωση σε ποσοστό 54% στις φορές που η νιτρογλυκερίνη χρειαζόταν για να ανακουφίσει τα συμπτώματα. Το Co Q10 έχει επανειλημμένως φανεί ότι αυξάνει την αντοχή για άσκηση και μειώνει τη συχνότητα των επεισοδίων στηθάγχης(5).

Υπέρταση

Αρκετές μελέτες επιβεβαιώνουν ότι δόσεις των 60-100mg Co Q10 καθημερινά μειώνουν σημαντικά την πίεση του αίματος(6). Πάρα πολλοί ασθενείς χάρη σε αυτό το συστατικό έχουν καταφέρει να σταματήσουν την εξάρτησή τους από αντιυπερτασικά φάρμακα.

Διαβήτης

Καθημερινή δόση 60mg Co Q10 μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του υψηλού σακχάρου του αίματος μέσα σε έξι μήνες(7).

Παχυσαρκία

Το Co Q10 βοηθά στη χρήση του αποθηκευμένου λίπους ως καυσίμου. Περίπου μισοί από τους ανθρώπους με προβλήματα βάρους έχουν σημαντική έλλειψη Co Q10. Η αξία του Co Q10 για την απώλεια βάρους φαίνεται από μια μελέτη σε υπέρβαρους ανθρώπους που ακολουθούσαν μια δίαιτα χαμηλή σε θερμίδες. Ορισμένοι από αυτούς έπαιρναν κάθε μέρα 100mg Co Q10. Οι άλλοι δεν λάμβαναν Co Q10. Μετά από δύο μήνες, αυτοί που λάμβαναν το Co Q10 έχασαν 13,5 κιλά, ενώ τα άτομα που δεν λάμβαναν Co Q10 έχασαν μόνο 6 κιλά. Δηλαδή και οι δύο ομάδες ακολουθούσαν την ίδια δίαιτα, αλλά όσοι λάμβαναν Co Q10 έχασαν 7,5 κιλά περισσότερα από όσους δεν έπαιρναν.

Κόπωση

Το Co Q10 επειδή αφενός είναι ένα αντιοξειδωτικό και αφετέρου επειδή βοηθά να μετατραπεί η τροφή σε ενέργεια, είναι ένας μαχητής της κόπωσης. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για αθλητές όπως μαραθωνοδρόμους που κάνουν παρατεταμένη αεροβική δραστηριότητα. Αυτή η δραστηριότητα γεννά ελεύθερες ρίζες ικανές να βλάψουν τα μιτοχόνδρια μέσα στα κύτταρα. Είναι εκεί που το Co Q10 ασκεί πολύ από την προστατευτική του δράση. Το Co Q10 είναι πολύ χρήσιμο για το σύνδρομο της χρόνιας κόπωσης.

Καρκίνος

Η παρουσία του καρκίνου σχετίζεται στενά με μειωμένο ποσοστό Co Q10. Δανοί ερευνητές έδιναν καθημερινά 390mg Co Q10 – μια αρκετά μεγάλη δόση – σε μια ομάδα γυναικών με μεταστατικό καρκίνο του μαστού. Μετά από λίγους μήνες σημειώθηκε ύφεση του καρκίνου σε τέσσερις γυναίκες. Μετά από έντεκα μήνες, ο καρκίνος μιας γυναίκας που είχε απλωθεί από τους μαστούς στο συκώτι είχε εξαφανιστεί εντελώς και οι γιατροί ανέφεραν ότι η υγεία της ήταν άριστη(8) Το Co Q10 φαίνεται ότι λειτουργεί ενισχύοντας το ανοσοποιητικό σύστημα, όχι επιτιθέμενο απευθείας στον όγκο.

Άλλες ασθένειες

Το Co Q10 μπορεί να βοηθήσει σε μια σειρά από ασθένειες όπως στη νόσο Αλτσχάιμερ, στην περιοδοντική νόσο, στη νόσο Meniere, στη μυϊκή δυστροφία και στις εμβοές των αυτιών. Αντιγήρανση

Το Co Q10 είναι ένα εκπληκτικό αντιοξειδωτικό. Συγκεκριμένα ενεργεί ως αντιοξειδωτικό μέσα στα μιτοχόνδρια εκκαθαρίζοντας τις υπεροξειδικές ρίζες που σχηματίζονται. Επιπλέον επειδή βρίσκεται παντού μέσα στο σώμα μας και επειδή μετακινείται εύκολα και δια μέσου των μεμβρανών των λιπωδών κυττάρων, βοηθά στην πρόληψη των βλαβών των κυττάρων από την υπεροξείδωση των λιπιδίων, από τις επιθέσεις δηλαδή των ελευθέρων ριζών στις κυτταρικές μεμβράνες. Σε ένα πείραμα που έγινε στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας διαπιστώθηκε ότι ποντίκια στα οποία δινόταν Co Q10 απέκτησαν εμφάνιση και ενεργητικότητα νεαρών ποντικών, έμειναν πιο ενεργά στη γεροντική ηλικία και έζησαν περισσότερο από τα ποντίκια στα οποία δεν έδιναν Co Q10. Όσο μεγαλώνουμε, ο οργανισμός μας κατασκευάζει όλο και μικρότερη ποσότητα Co Q 10. Η πτώση της παραγωγής της αρχίζει από την ηλικία των 20 ετών. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να λαμβάνουμε Co Q10 ως συμπλήρωμα διατροφής. To Co Q10 βρίσκεται βέβαια και σε τροφές, όπως στο ψάρι και κυρίως στις σαρδέλες, στο βοδινό συκώτι, στους σουσαμόσπορους, στα φιστίκια, στα καρύδια και στο σπανάκι. Δυστυχώς όμως δεν μπορούμε να έχουμε τα θεραπευτικά αποτελέσματα που αναφέραμε τρώγοντας αυτές τις τροφές. Θα πρέπει να φάμε για παράδειγμα ένα κιλό φιστίκια, για να πάρουμε 30mg Co Q10, την μικρότερη δόση που χρειαζόμαστε. Για να αυξήσουμε τα επίπεδα του Co Q10 στον οργανισμό μας, θα πρέπει να το λαμβάνουμε ως συμπλήρωμα διατροφής. Η δόση που πρέπει να λαμβάνει κανείς κυμαίνεται από 30 ως 200mg την ημέρα και εξαρτάται από το πρόβλημα του καθενός. Η επιλογή ενός καλού συμπληρώματος Co Q10 είναι αναγκαία, αν θέλουμε να έχουμε καλύτερη απορρόφηση του ζωτικού αυτού συστατικού.

Μάριος Δημόπουλος
Κλινικός Διατροφολόγος

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

1. Greenburg S and W. H. Frishman, Journal of Clinical Pharmacology, 1990; 30:596-608

2. Mortensen S.A., et al. Clinical Investigator, 1993; 71:5116-5123

3. Morisco C., et al; Baggio E et al; Lampertico M et al, Clinical Investigaror, 1993; 71:5129-5149

4. Langsjoen P.H. et al. American Journal of Cardiology, 1990; 65:521-23

5. Sinatra S.T., The Sinatra Solution, Metabolic Cardiology, 2005

6. Digiesi V., et al., Current Therapeutic Research, 1992; 51(5):668-72

7. Shimora Y., et al., Japanese Journal of Clinical and Experimental Medicine, 1981,58:1349-53

8. Lockwood K, et al, Biochemical Research Communications, 1995; 212:172-77



Holistic Life ©2007 www.etra.gr

Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

Καυτερά μπαχαρικά ... Η υγιεινή πινελιά στη μαγειρική

Για αιώνες οι άνθρωποι εκμεταλλεύονταν κυρίως τις θεραπευτικές τους ιδιότητες συνδυάζοντάς τα με βότανα, μέχρι που ανακάλυψαν τις πικάντικες και εξωτικές γεύσεις που μπορούν να δώσουν στα φαγητά. Τα περισσότερα καυτερά μπαχαρικά κατάγονται από την Ινδία και από εκεί η καλλιέργειά τους εξαπλώθηκε σε χώρες όπως η Ινδονησία, το Βιετνάμ, η Βραζιλία για να φτάσουν σήμερα να καταναλώνονται από όλο τον κόσμο και να έχουν μια μόνιμη θέση στις περισσότερες συνταγές.

Μαυροπίπερο

Το κλασσικό μαύρο πιπέρι είναι αυτό που χρησιμοποιούμε κατά κόρον στην Ελλάδα. Προέρχεται από τους καρπούς των φυτών της οικογένειας Piperaceae και η καυτερή του γεύση οφείλεται στο αλκαλοειδές πιπερίνη.
Το μαυροπίπερο ερεθίζει συγκεκριμένους γευστικούς κάλυκες της γλώσσας, που με τη σειρά τους στέλνουν το μήνυμα στο στομάχι και αυτό εκκρίνει υδροχλωρικό οξύ, προετοιμάζοντάς το να δεχτεί την τροφή που καταπίνουμε.

Παράλληλα, αυξάνονται και τα γαστρικά και παγκρεατικά ένζυμα, και κυρίως η χυμοθρυψίνη (ένζυμο απαραίτητο για την πέψη των πρωτεϊνών) καθώς και η λιπάση και τα χολικά οξέα (απαραίτητα για την πέψη τους λίπους). Μάλιστα, πρόσφατη έρευνα έδειξε αύξηση κατά 40% περίπου των ενζύμων αυτών μετά από κατανάλωση μαυροπίπερου.

Σε περίπτωση που το υδροχλωρικό οξύ δεν εκκρίνεται σε αρκετές ποσότητες στο στομάχι μας, η τροφή δεν μπορεί να διασπασθεί, με αποτέλεσμα να παραμένει για πολύ ώρα εκεί και να γίνεται το υπόβαθρο (η τροφή) για διάφορους μικροοργανισμούς. Αυτοί δημιουργούν αέρια κατά τη διαδικασία που καλείται ζύμωση, με συνέπεια να νιώθουμε έντονο φούσκωμα, δυσφορία και πολλές φορές καούρες (καψίματα). Έτσι λοιπόν ο κλασσικός συνδυασμός του κρέατος με το μαύρο πιπέρι είναι ενδεδειγμένος καθώς διευκολύνεται η πέψη του λίπους και των πρωτεϊνών του.

Το μαύρο πιπέρι έχει πολύ σημαντικές αντιοξειδωτικές ιδιότητες, που οφείλονται στο στην πιπερίνη αλλά και σε ένα φυτοχημικό που περιέχει, την κουρκουμίνη. Η κουρκουμίνη έχει επίσης και αντιβακτηριακές ιδιότητες, γεγονός που το καθιστά ιδιαίτερα σημαντικό για τη διατήρηση της καλής υγείας του γαστρεντερικού συστήματος.
Το μαυροπίπερο, όπως και τα περισσότερα μπαχαρικά, σχετίζεται με μείωση του κινδύνου εμφάνισης του καρκίνου του παχέως εντέρου και του προστάτη. Είναι χαρακτηριστικό οτι στην Ινδία, τη χώρα με τη μεγαλύτερη κατανάλωση μπαχαρικών, παρατηρούνται τα χαμηλότερα ποσοστά καρκίνων αυτού του τύπου. Μάλιστα, η κατανάλωση κρέατος, που πιθανώς να σχετίζεται με την καρκινογένεση, αντισταθμίζεται με την παράλληλη κατανάλωση μπαχαρικών.

Διατροφικό προφίλ

Το μαύρο πιπέρι παράλληλα αποτελεί εξαιρετική πηγή:

* Σιδήρου, καθώς ένα κουταλάκι του γλυκού μας δίνει περίπου το 5% της ποσότητας που χρειαζόμαστε ημερησίως και
* Μαγγανίου, καθώς ένα κουταλάκι του γλυκού μας δίνει περίπου το 8% της απαραίτητης ημερήσιας ποσότητας.

Πιπέρι Καγιέν

Προέρχεται από ποικιλία της πιπεριάς chili και η καυτερή του γεύση οφείλεται στην ουσία καπσαϊκίνη. Το πιπέρι καγιέν αποτελεί εξαιρετική πηγή β-καροτενίου. Ενός αντιοξειδωτικού που προστατεύει τα κύτταρα από την καταστροφική δράση των ελεύθερων ριζών και η επαρκής πρόσληψή του σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο καρδιαγγειακών νοσημάτων. Επίσης, το πιπέρι καγιέν, λόγω της υψηλής του περιεκτικότητας σε β-καροτένιο, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και έχει αντιφλεγμονώδη δράση. Το καγιέν, όπως και όλες οι πιπεριές τσίλι έχουν αντιθρομβωτική δράση, ενώ φαίνεται ότι λειτουργούν και ως φυσικά αναλγητικά.

Λανθασμένα το τσίλι, όπως και το πιπέρι καγιέν έχει τη φήμη ότι αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης πεπτικού έλκους. Αντίθετα, όχι μόνο δεν αυξάνουν τον κίνδυνο αλλά τον μειώνουν, αδρανοποιώντας βακτήρια που είναι υπεύθυνα για την πρόκληση του πεπτικού έλκους. Επίσης, διεγείρουν το βλεννογόνο του στομάχου να εκκρίνει προστατευτικά υγρά που εμποδίζουν τη δημιουργία έλκους. Ωστόσο, σε περιπτώσεις ατόμων που έχουν ήδη παρουσιάσει πεπτικό έλκος, η κατανάλωσή του πρέπει να γίνεται με προσοχή.

Διατροφικό προφίλ

Το πιπέρι καγιέν αποτελεί καλή πηγή:

* Βιταμίνης Α, καθώς ένα κουταλάκι του γλυκού μας δίνει περίπου το 15% της ποσότητας που χρειαζόμαστε ημερησίως και
* Βιταμίνης C, καθώς ένα κουταλάκι του γλυκού μας δίνει περίπου το 5% της απαραίτητης ποσότητας.

Πιπεριές τσίλι

Η καυτερή του γεύση οφείλεται στην ουσία καπσαϊκίνη. Όσο περισσότερη καπσαϊκίνη περιέχει η πιπεριά, τόσο πιο καυτερή είναι. Όπως το πιπέρι καγιέν, έτσι και το τσίλι περιέχει σημαντικές ποσότητες β-καροτενίου, γεγονός που του προσδίδει αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη, έδειξε ότι η κατανάλωση τσίλι μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρκίνου του προστάτη μέσω μιας σειράς προστατευτικών επιδράσεων στα συγκεκριμένα κύτταρα. Ωστόσο η υπερβολική του κατανάλωση μπορεί να έχει και αρνητικές συνέπειες και συγκεκριμένα αύξηση του κινδύνου για καρκίνο του στομάχου.

Όπως και το πιπέρι καγιέν, έτσι και το τσίλι, βοηθά στη διατήρηση της καλής υγείας του καρδιαγγειακού συστήματος. Από επιδημιολογικές μελέτες έχει φανεί ότι οι λαοί που καταναλώνουν συχνά τσίλι, παρουσιάζουν μικρότερα ποσοστά εμφραγμάτων και εγκεφαλικών επεισοδίων. Ο προστατευτικός μηχανισμός περιλαμβάνει τη μειώση της οξείδωσης της χοληστερόλης, μειώνοντας έτσι τη βλαπτική της επίδραση στα αγγεία.

Επίσης, το τσίλι όπως και όλα τα καυτερά μπαχαρικά ανακουφίζουν το αναπνευστικό σύστημα μειώνοντας την έκκριση της βλέννας ή βοηθώντας να την απομακρύνουμε όταν είμαστε κρυωμένοι.

Το τσίλι τέλος, όπως και όλα τα καυτερά μπαχαρικά, αυξάνουν τη θερμογένεση (παραγωγή θερμότητας) του σώματος, ανεβάζοντας τις καύσεις του σώματός μας για περίπου 20 λεπτά μετά την κατανάλωσή τους. Επομένως, μπορούν να συμβάλουν μακροπρόθεσμα και στη ρύθμιση του βάρους μας.

Διατροφικό προφίλ

Το τσίλι αποτελεί καλή πηγή:
Βιταμίνης Α και βιταμίνης C, καθώς ένα κουταλάκι του γλυκού μας δίνει περίπου το 5% και το 4%, αντίστοιχα, της ποσότητας που χρειαζόμαστε ημερησίως.
Πηγές: www.nutrimed.gr
Γράφει: Φαρατζιάν Πωλ MSc, Κλινικός Διαιτολόγος-Διατροφολόγος

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

ΣΑΚΧΑΡΩΔΗΣ ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

ΣΑΚΧΑΡΩΔΗΣ ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι ένα χρόνιο νόσημα, οι πάσχοντες του οποίου παρουσιάζουν αύξηση των τιμών της γλυκόζης (σακχάρου), είτε γιατί δεν παράγουν καθόλου ινσουλίνη είτε γιατί η ινσουλίνη που παράγουν δεν είναι αποτελεσματική.
Αρχικά θα πρέπει να γίνει διαχωρισμός ανάμεσα στους τύπους διαβήτη. Υπάρχει ο διαβήτης τύπου 1 ή ινσουλινοεξαρτώμενος διαβήτης και ο διαβήτης τύπου 2 ή μη ινσουλινοεξαρτώμενος διαβήτης. Στον διαβήτη τύπου 1 ο οργανισμός δεν μπορεί να παράγει καθόλου ινσουλίνη, ενώ στον διαβήτη τύπου 2 παράγεται μικρή ποσότητα ινσουλίνης, η οποία δεν επαρκεί για τις ανάγκες του οργανισμού.
Ποιες όμως είναι οι τροφές που αυξάνουν την τιμή του σακχάρου; Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι το σάκχαρο το ανεβάζουν μόνο η ζάχαρη και τα τρόφιμα που την περιέχουν. Το σάκχαρο όμως δεν το αυξάνουν μόνο τα τρόφιμα αυτά. Το αυξάνουν όλες οι τροφές που περιέχουν σάκχαρα, δηλαδή υδατάνθρακες. Οι υδατάνθρακες αποτελούν συστατικό των τροφίμων που ανήκουν στην ομάδα των φρούτων, στην ομάδα των λαχανικών, στην ομάδα των γαλακτοκομικών προϊόντων όπου εξαίρεση αποτελούν όλα τα είδη τυριών και στην ομάδα του αμύλου ( π.χ. ψωμί, μακαρόνια, ρύζι, πατάτες κ.α.). Επομένως υδατάνθρακες κρύβονται σε όλες τις τροφές εκτός από τα τυριά, το κρέας, τα λίπη και τα έλαια.
Άσχετα αν ο διαβήτης είναι τύπου 1 ή 2, οι υδατάνθρακες που θα καταναλωθούν θα πρέπει να μοιραστούν κατά την διάρκεια της ημέρας. Αυτό που αλλάζει ανάλογα με τον τύπο του διαβήτη είναι ο τρόπος με τον οποίο θα μοιραστούν. Δεν θέλουμε να υπάρχουν λοιπόν μέσα στην ημέρα λίγα και ογκώδη γεύματα, αλλά 5-6 μικρά. Από αυτά τα 3 πρέπει να είναι κύρια γεύματα, δηλαδή πρωινό / μεσημεριανό / βραδινό, και τα άλλα 2-3 σνακ, δηλαδή δεκατιανό / απογευματινό / και ίσως ένα γεύμα πριν από τον ύπνο. Παλαιότερα επικρατούσε η αντίληψη ότι ένας διαβητικός δεν πρέπει να καταναλώνει τρόφιμα που περιέχουν ζάχαρη ή άμυλο. Νεότερες όμως έρευνες έδειξαν ότι δεν έχει σημασία η μορφή των υδατανθράκων αλλά η ποσότητά και ο καταμερισμός τους μέσα στην ημέρα. Επομένως ένας διαβητικός πρέπει να ακολουθεί ένα ισορροπημένο διαιτολόγιο που να περιέχει όλα τα τρόφιμα χωρίς στερήσεις και απαγορεύσεις.
Και οι 2 τύποι διαβήτη αποτελούν παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση Στεφανιαίας Νόσου. Επομένως τα άτομα που πάσχουν από διαβήτη θα πρέπει να προσέξουν να κρατήσουν σε χαμηλά επίπεδα την πρόσληψη των κορεσμένων λιπαρών οξέων, δηλαδή των λιπαρών οξέων που προκαλούν την αύξηση της «κακής» χοληστερόλης, της LDL. Κορεσμένα λιπαρά οξέα περιέχουν οι ζωϊκής προέλευσης τροφές, όπως το κόκκινο κρέας (μοσχάρι, χοιρινό, αρνί, κατσίκι), τα αυγά, το βούτυρο, τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Χαμηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα λιπαρά οξέα έχει το λευκό κρέας δηλαδή τα πουλερικά και τα ψάρια. Επομένως κόκκινο κρέας θα πρέπει να περιλαμβάνεται στην διατροφή μια φορά την εβδομάδα ή και πιο σπάνια, 1-2 φορές κοτόπουλο και ψάρι και τις υπόλοιπες μέρες τις εβδομάδας θα πρέπει να καταναλώνονται λαχανικά και όσπρια. Επίσης θα πρέπει να καταναλώνονται γαλακτοκομικά προϊόντα μέτριας περιεκτικότητας λίπους, να αποφεύγεται το βούτυρο και να χρησιμοποιείται στην θέση του το ελαιόλαδο, να μην μαγειρεύονται οι γαρνιτούρες (π.χ. ρύζι, πατάτες) μαζί με το κρέας γιατί απορροφάνε όλο το λίπος του κρέατος λειτουργώντας σαν σφουγγάρι.
Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην κατανάλωση του αλκοόλ. Το αλκοόλ προκαλεί υπογλυκαιμία για αυτό πάντα θα πρέπει να καταναλώνεται μαζί με κάποιο σνακ ή γεύμα που να περιέχει υδατάνθρακες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ο διαβητικός μπορεί να καταναλώνει χωρίς περιορισμούς αλκοόλ. Σαφώς και υπάρχει περιορισμός όσον αφορά το αλκοόλ και αυτός είναι τα 2 ποτά την ημέρα για τους άντρες και το 1 ποτό την ημέρα για της γυναίκες. Η ποσότητα του αλκοόλ που περιέχει ένα ποτό όμως είναι καθαρά υποκειμενική. Για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις λοιπόν το 1 ποτό ισοδυναμεί με ½ ποτήρι κρασί ή 1 κουτάκι (330 ml) μπύρα ή 1 σφηνάκι (30ml) σκληρό αλκοόλ ( βότκα, ουίσκι, τζιν κ.α.). Επίσης θα πρέπει να γίνει γνωστό ότι η μπύρα περιέχει υδατάνθρακες, οι οποίοι θα πρέπει να υπολογιστούν στον ημερήσιο καταμερισμό των υδατανθράκων.
Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην αντιμετώπιση της υπογλυκαιμίας, η οποία μπορεί να εμφανιστεί τόσο σε διαβητικούς τύπου 1 όσο και σε διαβητικούς τύπου 2. Όταν λοιπόν ένας διαβητικός εμφανίσει υπογλυκαιμία ( π.χ. τιμή γλυκόζης 50 mg/dl ή και μικρότερη) θα πρέπει να καταναλώσει 15 γρ υδατανθράκων έτσι ώστε να την διορθώσει. Επομένως θα πρέπει να καταναλώσει ½ κούπα αναψυκτικό (όχι τύπου light), ή ½ ποτήρι χυμό φρούτων χωρίς ζάχαρη, ή 1/2 ποτήρι νερό στο οποίο θα έχει διαλυθεί 1 κουταλιά της σούπα ζάχαρη, ή 1κουταλιά της σούπας μέλι ή κουταλιά της σούπας μαρμελάδα, ή 3 δισκία γλυκόζης. Σε περίπτωση που δεν διορθωθεί η υπογλυκαιμία μετά από 15 λεπτά πρέπει να καταναλωθούν αλλά 15 γρ υδατανθράκων. Αν ο χρόνος για το επόμενο γεύμα είναι μικρότερος από1 ώρα τότε μετά την διόρθωση ακολουθεί κανονικά το γεύμα του. Αν ο χρόνος για το επόμενο γεύμα είναι μεγαλύτερος από 1 ώρα τότε ακολουθούν άλλα 15 γρ υδατανθράκων. Σε περίπτωση που κάποιος διαβητικός είναι αναίσθητος εξαιτίας της υπογλυκαιμίας και δεν μπορεί να καταπιεί πρέπει να του γίνει ενδομυϊκά μια ένεση γλυκαγόνης. Θα πρέπει να τονιστεί ότι για την αντιμετώπιση της υπογλυκαιμίας θα πρέπει να καταναλώνονται όσα τρόφιμα έχουν προαναφερθεί και όχι γλυκά ή σοκολάτες γιατί περιέχουν λιπαρά, τα οποία καθυστερούν την απορρόφηση των υδατανθράκων με αποτέλεσμα η αντιμετώπιση της υπογλυκαιμίας να μην είναι άμεση.
Συνοψίζοντας λοιπόν παρακάτω αναφέρονται επιγραμματικά κάποια διατροφικά σημεία άξια προσοχής

* Καταμερισμός των υδατανθράκων μέσα στην ημέρα
* Μικρά και συχνά γεύματα
* Κατανάλωση ποικιλίας τροφίμων
* Κατανάλωση πολλών φρούτων και λαχανικών κάθε μέρα
* Μείωση της κατανάλωσης κορεσμένου λίπους
* Κατανάλωση ζάχαρης και αλατιού με μέτρο
* Αύξηση της πρόσληψης φυτικών ινών ( 25 – 30 γρ ημερησίως). Καλές πηγές είναι τα φρούτα, τα λαχανικά τα όσπρια και τα προϊόντα ολικής αλέσεως (δημητριακά ψωμί κ.α.).
* Όσον αφορά τον διαβήτη τύπου 2 θα πρέπει τα γεύματα να γίνονται σε σταθερές ώρες κάθε μέρα
* Διατήρηση του βάρους σε φυσιολογικά επίπεδα
* Επιλογή υγιεινού τρόπου μαγειρέματος (αποφύγετε το τηγάνι)
* Καθημερινή καταμέτρηση του σακχάρου

Επειδή η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη το διαιτολόγιο των διαβητικών είναι αυτό που όλοι πρέπει να τηρούμε για να είμαστε υγιείς.

http://www.dietstories.gr/arthra/sakxarodis_diabitis.html
Ακουμιανάκης Γεωργιος
Κλινικός Διαιτολόγος-Διατροφολόγος

Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

Milk Thistle το τέλειο αποτοξινωτικό της φύσης

(Milk Thistle - Silybum marianum). Άριστο ως αντίδοτο σε περιπτώσεις δηλητηρίασης από μανιτάρια, χρησιμοποιείται από τον 1ο αιώνα μΧ για την υποστήριξη του ήπατος, ενώ από το 1890 τα φαρμακεία στις ΗΠΑ το χορηγούσαν για τη θεραπεία των πεπτικών οργάνων με λιπώδη διήθηση. Η γερμανική φαρμακοποιία το κατατάσσει ως θεραπευτικό πεπτικών διαταραχών και οργανικών βλαβών από δηλητήρια και τοξίνες, σε χρόνιες φλεγμονώδεις παθήσεις και σε κίρρωση του ήπατος. Η δραστική ουσία του γαϊδουράγκαθου είναι η σιλυμαρίνη, που βοηθά στην αναγέννηση των κατεστραμμένων ηπατικών κυττάρων και μεγάλων τμημάτων ιστών, ενεργοποιώντας την πρωτεϊνική σύνθεση στα ηπατικά κύτταρα, με την αύξηση της δραστηριότητας του γενετικού υλικού (DNA-RNA). Παράλληλα προστατεύει τα ηπατικά κύτταρα, εμποδίζοντας τις τοξίνες να εισχωρήσουν σ’ αυτά και εξουδετερώνοντας τις τοξίνες που έχουν ήδη εισχωρήσει. Σύμφωνα με πολλές δοκιμές και κλινικές μελέτες, βοηθά σημαντικά στη μείωση των οργανικών βλαβών από αλκοόλ, μεταβάλλει ευνοϊκά τα επίπεδα των ηπατικών ένζυμων (σε καταστάσεις κίρρωσης, ιογενούς ηπατίτιδας και λιπώδους διήθησης), βελτιώνει τα συμπτώματα της προκληθείσης τοξικής βλάβης σε όργανα (ναυτία, αδυναμία, απώλεια όρεξης, κούραση, πόνος) και αποτρέπει τις βλάβες από τα χημικά φάρμακα.

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕΝΑ ΜΕΡΗ
Στη βοτανοθεραπευτική χρησιμοποιούνται κυρίως οι σπόροι από τα άνθη του, που μαζεύονται προς το τέλος του καλοκαιριού όταν ξεραθούν πλήρως. Και τα άλλα μέρη του φυτού χρησιμοποιούνται φαρμακευτικά αλλά έχουν χαμηλότερες περιεκτικότητες σε δραστικές ουσίες.

ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ
Σιλυμαρίνη, τυραμίνη, ισταμίμη, κινικίνη, φλαβονικά γλυκοσίδια, άλατα νιτρικού οξέος, νιτρικό κάλιο και αιθέριο έλαιο.


ΙΣΤΟΡΙΑ & ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Σύμφωνα με την παράδοση τα λευκά σημάδια σαν φλέβες στα πράσινα φύλλα του, προκλήθηκαν όταν έπεσαν πάνω στο φυτό σταγόνες από το γάλα της Παρθένου Μαρίας και για αυτό πήρε το αγγλικό του όνομα milk thistle (γαλατοαγκάθι) ή Mary thistle (αγκάθι της Μαρίας).
Ο Διοσκουρίδης συνιστά το μέγα κενταύριον, ή σίλυβον για την επούλωση των πληγών.Τα κεφάλια από τα άνθη του τρώγονταν βραστά την άνοιξη πριν ανθίσουν όπως οι αγκινάρες και βοηθούσαν στη τόνωση του οργανισμού, το καθάρισμα του αίματος, την αποτοξίνωση του οργανισμού, αλλά και στην αύξηση της παραγωγής γάλακτος των γυναικών. Ακόμα χρησιμοποιούταν και για όλες τις ασθένειες της μελαγχολίας.

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ & ΧΡΗΣΕΙΣ
Στη σύγχρονη βοτανοθεραπευτική, το γαϊδουράγκαθο είναι το κύριο γιατρικό που χρησιμοποιείται στη προστασία του συκωτιού από λοιμώξεις, κατανάλωση αλκοόλ ή χημειοθεραπείες. Μπορεί να βοηθήσει στο να περιοριστούν οι βλάβες στο συκώτι αλλά και στην ανανέωση των κυττάρων του. Χρησιμοποιείται ακόμα στη θεραπεία της ηπατίτιδας, του ίκτερου και της κύρωσης του ύπατος.
Χορηγείται σε όλα τα προβλήματα της χοληδόχου κύστης καθώς αυξάνει την έκκριση και την ροή της χολής από το ήπαρ και της χοληδόχου κύστης.
Είναι αντίδοτο σε δηλητηριάσεις από μύκητες του γένους Amanita καθώς και από άλλες τοξίνες του περιβάλλοντος.
Χρησιμοποιείτε ακόμα σαν δυναμωτικό του εγκεφάλου και της μνήμης, σαν καταπραϋντικό στη καταρροή και στη πλευρίτιδα, αλλά και στη ψωρίαση.
Πρόσφατα ανακαλύφθηκε η αντικαρκινική, η νευροπροστατευτική αλλά και η καρδιοπροστατευτική του δράση λόγο της μείωση της χοληστερόλης που προκαλεί.
Επιστημονικές αποδείξεις της σημαντικής αντικαρκινικής ιδιότητας του γαϊδουράγκαθου μπορείτε να βρείτε εδώ: http://www.sciencedaily.com/releases/2007/11/071114111149.htm

ΦΑΓΩΣΙΜΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣH ρίζα και τα φρέσκα νέα φύλλα του τρώγονται ωμά ή μαγειρεμένα αλλά πρέπει πρώτα να αφαιρεθούν οι αιχμηρές άκρες τους, το οποίο είναι αρκετά χρονοβόρο. Τα φύλλα είναι αρκετά παχιά και έχουν ήπια γεύση όταν είναι νέα, αλλά γίνονται πιο πικρά το καλοκαίρι με τη ζέστη. Μαγειρεμένα έχουν γεύση σπανακιού.
Τα κεφάλια του μπορούν να φαγωθούν όπως οι αγκινάρες πριν ανθίσουν, αλλά είναι πολύ πιο μικρά. Οι ξεφλουδισμένοι μίσχοι του τρώγονται ωμοί ή μαγειρεμένοι, είναι εύγευστοι και θρεπτικοί και μπορούν να χρησιμοποιηθούν όπως το σπαράγγι ή το ρεβέντι ή να προστεθούν σε σαλάτες. Τρώγονται καλύτερα την άνοιξη όταν είναι νέοι πριν σκληρύνουν. Οι ψημένοι σπόροι του είναι υποκατάστατο του καφέ.

ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ
Σε ένα φλιτζάνι βραστό νερό 1 κουταλάκι ξηρούς σπόρους 3 φορές την ημέρα.

ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ
Το γαϊδουράγκαθο, δεν παρουσιάζει τοξικότητα. Σε υψηλές και μακροχρόνιες δόσεις ίσως χρειαστεί συμπληρωματικά κάποιο σκεύασμα πλούσιο σε φυτικές ίνες, γιατί λόγω της χολαιρετικής δράσης του φυτού, μπορεί να ερεθιστεί ο εντερικός βλεννογόνος και να προκληθεί μικρή μάζα κοπράνων.
Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού και ειδικά όταν παίρνετε ταυτόχρονα άλλα φάρμακα ή βότανα.


Πηγές:
http://en.wikipedia.org/wiki/Silybum_marianum
http://www.pfaf.org/database/plants.php?Silybum+marianum
http://www.botanical.com/botanical/mgmh/t/thistl11.html

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Η θεραπευτική δύναμη της φύσης

Κατά το πέρασμα των αιώνων, η Φυσική Ιατρική (εναλλακτική) και η Κλασσική Ιατρική φαινόταν σαν να είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, αλλά στην πραγματικότητα η μια συμπληρώνει την άλλη.

Ο βασικός στόχος του Φυσικού Ιατρού είναι η κατανόηση των αιτιών των ασθενειών και, όταν κρίνεται απαραίτητη η θεραπεία, να χρησιμοποιούνται όσο το δυνατόν περισσότερα φυσικά μέσα. Αφού το άτομο θεραπευτεί, επιδιώκεται η ανάπτυξη μιας υγιεινής διατροφής και ενός σωστού τρόπου ζωής. Βασική αρχή είναι η εμπιστοσύνη στην vis medicatix naturae, στην "Θεραπευτική Δύναμη της Φύσης".Μετά από πολλούς αιώνες κατακτήσεων στην Ιατρική, που οδήγησαν σε εντυπωσιακές προόδους κατά των ασθενειών που παλιότερα μάστιζαν την ανθρωπότητα, σήμερα η έρευνα έχει φτάσει σε σημείο αναγνώρισης των λειτουργιών του ανθρώπινου σώματος σε μοριακό επίπεδο, με την βοήθεια της Βιοχημείας, της Φυσικής Ιατρικής και της Τεχνολογίας. Παρόλα αυτά, ο κόσμος αναζητά λύσεις σε θεραπείες που στηρίχθηκαν στην παρατήρηση και στην εμπειρία περασμένων εποχών στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Αυτή η συσσωρευμένη ανθρώπινη γνώση, προφανώς επειδή έχει μεταφερθεί κατά κανόνα προφορικά από γενιά σε γενιά, είναι ανακριβής και επικίνδυνη, αν χρησιμοποιηθεί ανεξέλεγκτα. Αυτή η πολύτιμη ανθρώπινη γνώση θα μπορούσε να αξιοποιηθεί μόνο κάτω από την αυστηρή επιστημονική μεθοδολογία.

Η "επιστροφή" πολλών εκατομμυρίων ασθενών σε μεθόδους παραδοσιακής ιατρικής δεν είναι τυχαία ούτε αδικαιολόγητη. Ο υπερσύγχρονος τρόπος αντιμετώπισης της νόσου και η "αυθεντία" των μηχανημάτων και των πολύπλοκων διαγνωστικών μεθόδων, έχουν αντικαταστήσει πλήρως την κλινική εξέταση και την προσωπική επαφή με τον ιατρό, με αποτέλεσμα θεραπευτική διαδικασία να είναι απρόσωπη, ψυχρή και να απέχει από τον ουσιαστικό ρόλο της Ιατρικής, ως ανθρωποκεντρική επιστήμη. Έτσι σήμερα το 25% των ασθενών στις ΗΠΑ και στη Μεγάλη Βρετανία έχει δοκιμάσει μεθόδους εναλλακτικής θεραπευτικής.

Από μελέτη που έγινε στο Πανεπιστήμιο του Exeter προέκυψε ότι υπάρχουν περίπου 40.000 άτομα που ασκούν συμπληρωματικές μεθόδους θεραπείας, ενώ είναι κάπως λιγότεροι οι πτυχιούχοι παθολόγοι ιατροί. Τα Κρατικά Αμερικανικά Ινστιτούτα Υγείας εδώ και μια δεκαετία περίπου, διερευνούν συστηματικά ποιες από τις μεθόδους της εναλλακτικής Ιατρικής είναι αποτελεσματικές. Ακόμη, μεγάλα Αμερικανικά πανεπιστήμια, του επιπέδου του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, έχουν ιδρύσει τμήματα εναλλακτικής Ιατρικής.

Γίνεται πλέον φανερό ότι οι ιατρικές παρεμβάσεις της "επίθεσης" αμφισβητούνται και, όλο και περισσότερο, γίνεται αντιληπτή η αξία της Προληπτικής Ιατρικής, των διατροφικών αλλαγών και των αλλαγών στον τρόπο ζωής. Σε αυτό το σημείο πρέπει να εξετάσουμε το ρόλο των εναλλακτικών θεραπειών, την αξία τους, τη σοβαρότητά τους, την αποτελεσματικότητα και την ασφάλειά τους. Θα πρέπει να διώξουμε τις προκαταλήψεις και τις "φοβίες" με τις οποίες αντιμετωπίζονται αυτές οι μέθοδοι και να μελετηθούν πιο αναλυτικά κάτω από το πρίσμα της σύγχρονης επιστήμης που μας δίνει τη δυνατότητα να τις ελέγξουμε και, τελικά, να τις αποτιμήσουμε, μακριά από σκοταδισμούς και δογματικές απόψεις.

Η επιστήμη και η ιατρική τώρα έχουν στην κατοχή τους την τεχνολογία, αν και είναι εμφανής η αναγκαιότητα να εκτιμήσουν την αξία των φυσικών θεραπειών. Αν και ο όρος "φυσικές θεραπείες" δεν χρησιμοποιούνταν μέχρι τον 19ο αιώνα, οι φιλοσοφικές του ρίζες μπορούν να εντοπιστούν πίσω στον Ιπποκράτη. Είναι ένα σύστημα το οποίο διατηρεί τον οργανισμό υγιή, και εμποδίζει την εμφάνιση ασθενειών. Αν και είναι πολύ αποτελεσματικά όταν χρησιμοποιούνται τα φάρμακα και οι εγχειρήσεις, έχουν ταυτόχρονα πολλά αρνητικά. Οι γιατροί δεν περιμένουν την εμφάνιση και την εξάπλωση της ασθένειας, αλλά παίρνουν μέτρα πρόληψης. Όσο περισσότερο μελετώνται τα αίτια των φυσιολογικών προβλημάτων υγείας ανάλογα με την ηλικία του κάθε ατόμου, γίνεται περισσότερο εμφανές το γεγονός ότι η φυσική ιατρική έχει περισσότερα να προσφέρει.

Ιστορία

Οι προϊστορικοί άνθρωποι πίστευαν πως οι ασθένειες είναι αποτελέσματα του θυμού των Θεών ή του Διαβόλου. Ο Ιπποκράτης, σπάζοντας αυτήν την αντίληψη, έγινε ο πρώτος Φυσικός Ιατρός που καταγράφτηκε στην Ιστορία. Ο Ιπποκράτης και οι μεταγενέστεροί του πίστευαν πως οτιδήποτε στη φύση έχει μια λογική σειρά, και έτσι έθεσαν ως στόχο των ιατρών την αντίληψη και ακολουθία της φυσικής αυτής σειράς. Χρησιμοποίησαν τον εξής όρο: vis medicatix naturae, που σημαίνει θεραπευτική δύναμη της φύσης, για να δηλώσουν την ιδιότητα του σώματος να αυτό-θεραπευτεί.

Η Φυσική Θεραπεία είναι ένας τρόπος ζωής, όπως και η ιδέα χρήσης διαφόρων φυσικών μέσων στην πρόληψη και αντιμετώπιση ανθρώπινων ασθενειών.

Ο Benedict Lust άρχισε να χρησιμοποιεί τον όρο Φυσική Ιατρική το 1902, για να ονομάσει την εκλεκτική συλλογή της θεωρίας της Φυσικής Θεραπείας που θεώρησε ως το μελλοντικό πεδίο δράσης της Φυσικής Ιατρικής, και για να συμπεριλάβει ότι καλύτερο από τις σημερινά ονομαζόμενες θρεπτική θεραπεία, φυσική δίαιτα, φυτική ιατρική, ομοιοπαθητική, θεραπεία με ασκήσεις, υδροθεραπεία, ηλεκτροθεραπεία και μείωση του στρες. Σε ένα από τα πολλά βιβλία που έχει εκδώσει, "The principles, aim and program of nature cure", περιγράφει την Φυσική Ιατρική.

Πραγματικά υπάρχει μια θεραπευτική δύναμη στη φύση, η έμφυτη ικανότητα των οργανισμών να αυτοθεραπεύονται. Η απορία που δημιουργείται είναι το κατά πόσον είναι καλύτερη η καταπολέμηση των ασθενειών με τη χρήση φαρμάκων, εμβολίων και ορών από τους προληπτικούς ιατρούς της μοντέρνας ιατρικής ή με τις ήπιες ενδογενείς και ευχάριστες δυνάμεις της φυσικής θεραπείας.

Η Φυσική Ιατρική αναπτύχθηκε στις ΗΠΑ, στις αρχές του 20ου αιώνα, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1930, όταν πολλοί παράγοντες βοήθησαν στη διαμόρφωση συνθηκών για τους ιατρούς, ώστε να ιδρυθεί και να καθιερωθεί ένας Οργανισμός που κατέχει το σύγχρονο πραγματικό μονοπώλιο στη φροντίδα της υγείας. Οι οργανισμοί αυτοί, αφού υποστηρίχτηκαν από χημικές και φαρμακευτικές βιομηχανίες, οδήγησαν στο σταδιακό παραμερισμό των ιατρικών σχολών. Τα ιατρικά επαγγέλματα τελικά σταμάτησαν να χρησιμοποιούν τις "ηρωικές" τους θεραπείες και τις αντικατέστησαν με πολύ αποτελεσματικότερες θεραπείες και λιγότερο τοξικές. Η επιστήμη της ιατρικής έγινε περισσότερο "ευφυής" και στον πολιτικό τομέα, χρησιμοποιώντας μεγάλες τεχνολογικές ανακαλύψεις στη χειρουργική που καθιερώθηκαν με τους παγκόσμιους πολέμους, και ήταν ικανή να πείσει και τον λαό και τους πολιτικούς για την ανωτερότητα του συστήματός της, οδηγώντας στη θέσπιση νόμων που παραμέριζαν την αξιοπιστία άλλων συστημάτων υγείας.

Φιλοσοφία

Vis medicatix naturae - η θεραπευτική δύναμη της φύσης. Η πίστη στη δυνατότητα του σώματος να αυτοθεραπευτεί όταν του δίνεται η ευκαιρία, αποτελεί θεμελιώδη αρχή στην πρακτική της Φυσικής Ιατρικής. Η αυστηρή απόρροια αυτού, όπως ανέφερε κατά λέξη ο Ιπποκράτης είναι "να μην κάνεις κακό". Θα πρέπει να αποφεύγονται και πρακτικές που εξασθενίζουν την ικανότητα του σώματος για αυτοθεραπεία και θεραπείες που παρεμποδίζουν λειτουργίες του σώματος. Είναι περιττό να πούμε ότι αυτή η φιλοσοφία έχει και όρια, και ότι μερικές φορές το σώμα χρειάζεται κάτι παραπάνω από απλή υποστήριξη. Ο στόχος των Φυσικών Ιατρών σε αυτές τις περιστάσεις είναι η χρήση όσο το δυνατόν λιγότερων φαρμάκων που θα προκαλέσουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αυτή η φιλοσοφική προσέγγιση, απαιτεί ένα ευρύ φάσμα διαγνωστικών και θεραπευτικών ικανοτήτων και εξηγεί τα εκλεκτικά ενδιαφέροντα του επαγγέλματος της Φυσικής Ιατρικής.

Οι φυσικοί ιατροί βλέπουν τη ζωή σαν κάτι παραπάνω από το σύνολο των βιοχημικών διαδικασιών, και πιστεύουν ότι το σώμα έχει μια αρχική "εξυπνάδα" που πασχίζει για την υγεία. Ο βιταλισμός υποστηρίζει ότι τα συμπτώματα που σχετίζονται με τις ασθένειες δεν προκαλούνται κατευθείαν από τους νοσογόνους παράγοντες, όπως τα βακτήρια, αλλά είναι αποτέλεσμα της ενδογενούς απόκρισης ή αντίδρασης στον παράγοντα αυτό, και της προσπάθειας του σώματος να αυτοθεραπευτεί. Έτσι λοιπόν, τα συμπτώματα είναι μέρος ενός "κατασκευαστικού" φαινομένου, που είναι η καλύτερη επιλογή που μπορεί να κάνει το σώμα, ανάλογα με τις περιστάσεις. Κι έτσι, ο ρόλος του ιατρού είναι να βοηθήσει το σώμα στις προσπάθειές του και όχι να αντικαταστήσει με φάρμακα τις σωματικές ενέργειες.

Η υγεία θεωρείται κάτι παραπάνω από την απουσία της ασθένειας, είναι η ζωτική δυναμική κατάσταση που επιτρέπει την ανάπτυξη του ατόμου και την προσαρμογή του στο περιβάλλον του. Η υγεία και η ασθένεια μπορούν να θεωρηθούν σαν μια φυσική συνέχεια, με τον θάνατο στη μια πλευρά και την πλέον ευνοϊκή λειτουργία στην άλλη. Ένας τυπικός άνθρωπος κατά την πορεία του στην ζωή, παρασύρεται από την καλή λειτουργία του οργανισμού του σε σταδιακές δυσλειτουργίες. Παρόλο που αυτή η πορεία θεωρείται ομαλή από την κοινωνία όσο αυξάνεται η ηλικία του ατόμου, αυτό δεν συμβαίνει στα άγρια ζώα ή στα λίγα τυχερά άτομα που ζουν στο ιδανικό περιβάλλον. Αυτό σημαίνει, έλλειψη άγχους και μόλυνσης, σωστή σωματική εξάσκηση και άφθονη φυσική τροφή. Ο θάνατος εξακολουθεί να είναι αναπόφευκτος, έρχεται όμως με την ύπαρξη της φυσικής φθοράς.

Θεραπευτικά πεδία

Μερικοί ειδικοί ορίζουν συγκεκριμένα πεδία θεραπείας, που συμπεριλαμβάνουν τα εξής:

Διατροφή: η κλινική διατροφή ή η χρήση της δίαιτας ως θεραπεία, υπηρετεί τη Φυσική Ιατρική. Υπάρχει ένα μεγάλο γνωστικό υπόβαθρο που υποστηρίζει τη χρήση φυσικών προϊόντων και θρεπτικών συμπληρωμάτων διατροφής που στοχεύουν στην ενδυνάμωση της υγείας και στην αντιμετώπιση της ασθένειας. Πολλές συνήθεις παθήσεις όπως αρθριτικά, οστεοπόρωση, διαβήτης (τύπου 2), κατάθλιψη, έκζεμα, υπέρταση και σπαστική κολίτιδα, μπορούν να αντιμετωπισθούν ικανοποιητικά με την λήψη διαιτητικών μέτρων.

Χρήση Βοτάνων: τα φυτά έχουν χρησιμοποιηθεί για ιατρικούς σκοπούς από την αρχαιότητα. Με την ανάπτυξη της φαρμακοβιομηχανίας κατά τον 20ο αιώνα, τα φυτικά φάρμακα παραμερίστηκαν (παρόλο που πολύ μεγάλο ποσοστό των φαρμάκων προέρχονται ή περιέχουν φυτικά συστατικά). Σήμερα όμως επανεκτιμούνται οι φαρμακευτικές ιδιότητες των φυτών. Η σύγχρονη τεχνολογία επιτρέπει την πλήρη κατανόηση του τρόπου με τον οποίο τα φυτά ενισχύουν την υγεία και αποκαθιστούν την ισορροπία του οργανισμού σε περίπτωση ασθένειας. Πλήθος ιατρών εξειδικεύεται στη βοτανολογία, και ασχολείται με την ιστορική χρήση του κάθε φυτού καθώς και με τους μοντέρνους φαρμακευτικούς μηχανισμούς.

Ομοιοπαθητική: ο όρος ομοιοπαθητική έχει προέλθει από τις ελληνικές λέξεις όμοιος και πάθος, που σημαίνει ασθένεια. Η ομοιοπαθητική είναι ένα σύστημα φαρμάκων που θεραπεύει την ασθένεια με διαλύματα, δραστικούς παράγοντες ή φάρμακα, τα οποία παράγουν τα ίδια συμπτώματα με την ασθένεια, όταν δίνονται σε έναν υγιή άνθρωπο. Το "όμοιο θεραπεύει όμοιο". Αυτή η αρχή αναγνωρίστηκε πρώτα από τον Ιπποκράτη, που παρατήρησε ότι τα βότανα, δοσμένα σε μικρές δόσεις, θεραπεύουν τα ίδια συμπτώματα που προκαλούν όταν δίνονται σε τοξικές δόσεις. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα προέρχονται από μια ποικιλία φυτών, μεταλλικών στοιχείων και βιοχημικών ουσιών.

Βελονισμός: ο βελονισμός είναι ένα αρχαίο κινέζικο σύστημα ιατρικής, το οποίο συνιστάται στη διέγερση συγκεκριμένων σημείων του σώματος, για να ελέγξει την ροή της ζωτικής ενέργειας μέσω μονοπατιών που ονομάζονται meridians. Τα σημεία του βελονισμού μπορούν να διεγερθούν με την εισχώρηση και απόσυρση βελονών, με ζεστές κομπρέσες, μασάζ, λέιζερ και ηλεκτρικά μέσα ή με έναν συνδυασμό όλων αυτών. Ο παραδοσιακός κινέζικος βελονισμός προβάλλει ένα πολύ συγκεκριμένο τρόπο βελονισμού και γνώσεις του ασιατικού συστήματος ιατρικής που περιέχει το yin and yang, τα πέντε στοιχεία της φύσης, σημεία και μονοπάτια βελονισμού, καθώς και μια μέθοδο διάγνωσης και διαφοροποίησης ασθενειών που διαφέρουν από αυτές της Δυτικής Ιατρικής.

Υδροθεραπεία: η υδροθεραπεία μπορεί να οριστεί ως η χρήση νερού σε όλες του τις μορφές (ζεστό, κρύο, πάγος ατμός κτλ) και σαν μέθοδος επιθέματος (σάουνα, ντους, ποδόλουτρο κτλ) για την διατήρηση της υγείας ή την καταπολέμηση ασθενειών. Είναι μια από τις παλιότερες μεθόδους θεραπείας. Την υδροθεραπεία ακολουθούσαν για την θεραπεία ασθενειών και τραυματισμών από πολλούς λαούς, συμπεριλαμβανομένων των Αρχαίων Αιγυπτίων, Ελλήνων και Κινέζων.

Φυσική Ιατρική: η φυσική ιατρική αναφέρεται στη χρήση φυσικών μέτρων στη θεραπεία του ατόμου. Συμπεριλαμβάνει τη χρήση εξοπλισμού φυσιοθεραπείας, όπως ο υπέρηχος, η διαθερμία και άλλες ηλεκτρονικές τεχνικές, θεραπευτικές ασκήσεις, μασάζ, μαλάξεις και υδροθεραπεία.

Θεραπευτική προσέγγιση

Η θεραπευτική προσέγγιση του φυσικού ιατρού κινείται σε δύο βασικά επίπεδα: να βοηθήσει τους ασθενείς να θεραπευτούν μόνοι τους και να τους πληροφορήσει ώστε να διαμορφώσουν ένα πιο υγιεινό τρόπο ζωής.

Η τυπική πρώτη επίσκεψη σε ένα τέτοιο ιατρό διαρκεί μια ώρα. Ο στόχος είναι ο ιατρός να μάθει όσο περισσότερα γίνεται για τον ασθενή, χρησιμοποιώντας το ιστορικό του και διάφορες διαγνωστικές εξετάσεις. Συμπεριλαμβάνονται επίσης πληροφορίες για τον τρόπο ζωής του ασθενή. Από τη στιγμή που έχει κατανοηθεί πλήρως η υγεία και η ασθένεια, ο ιατρός και ο ασθενής συνεργάζονται ώστε να ορισθεί το καταλληλότερο πρόγραμμα για την θεραπεία.

Η μόρφωση του Φυσικού Ιατρού είναι εκτενής. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που ακολουθεί είναι παρεμφερές με αυτού της κλασσικής ιατρικής, με βασική διαφορά στο θέμα της θεραπείας. Έτσι οι σπουδές της φυσικής ιατρικής απαιτούν 4 ή και περισσότερα χρόνια. Κατά τα δύο από αυτά, δίνεται η μεγαλύτερη έμφαση στις βασικές πτυχές του επαγγέλματος, όπως η ανατομία, η φυσιολογία, η βιοχημεία, η παθολογία και η μικροβιολογία. Τα δύο επόμενα έτη αφιερώνονται στις κλινικές μελέτες της διάγνωσης και της θεραπείας. Παρόλο που οι καθιερωμένες διαγνωστικές τεχνικές διδάσκονται, αυτό που κάνει το πρόγραμμα μοναδικό είναι η έμφαση στην προληπτική διάγνωση, που εμπεριέχει την ανάλυση της διατροφής, τη βοτανολογία, την ομοιοπαθητική, το βελονισμό, την προσαρμογή του τρόπου ζωής.

Το μέλλον της Φυσικής Ιατρικής

Είναι προφανές ότι η Φυσική Ιατρική θα αποτελέσει το μέλλον της ιατρικής δραστηριότητας. Παρόλο που έχει εκφραστεί επανειλημμένα η άποψη ότι η Φυσική Ιατρική δεν είναι βασισμένη σε επιστημονικά τεκμηριωμένες μελέτες, κατά τις τελευταίες δεκαετίες η χρήση των φυσικών φαρμάκων υποστηρίζεται όλο και περισσότερο στην επιστημονική βιβλιογραφία. Η επιστήμη και η Ιατρική διαθέτουν την τεχνολογία που απαιτείται ώστε να εκτιμηθεί η δύναμη της Φυσικής Ιατρικής. Όλο και περισσότεροι φαρμακευτικοί οργανισμοί ενισχύουν την ιδέα της Φυσικής Ιατρικής και ασπάζονται τους τρόπους αντιμετώπισης των ασθενειών που προαναφέρθηκαν. Τα σημάδια είναι ενθαρρυντικά και η Φυσική Ιατρική υπόσχεται μελλοντική αντιμετώπιση θανατηφόρων ασθενειών όπως το AIDS, ο διαβήτης και η λευχαιμία.

IATRONET.GR

Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

Ωμέγα-3 και αντιοξειδωτικά στην ψυχιατρική

Εισαγωγή

Οι πλείστοι Δυτικοί λαοί τυπικά τρώνε πολύ περισσότερα ωμέγα-6 και πολύ λίγα ωμέγα-3.Τούτο μπορεί να τείνει να εξουδετερώσει τα οφέλη των ωμέγα-3 και να οδηγήσει προς μια ανισόρροπη ωμέγα-6dμέγα-3 αναλογία, η οποία είναι γνωστό ότι προάγει χρόνια χαμηλού βαθμού χρόνια φλεγμονή. Κρέας, αβγά, κοτόπουλο, δημητριακά, διάφορα ψωμιά και τα πλείστα φυτικά έλαια είναι μεγάλες πηγές των ωμέγα-6 λιπαρών οξέων, ενώ τα ωμέγα- 3 λιπαρά οξέα ανευρίσκονται στα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, κραμβέλαιο, λιναρόσποροι, καρύδια, σογιέλαια και τα ψάρια των ψυχρών υδάτων, όπως ο τόνος, σολομός και το σκουμπρί. Η διατροφική θεραπεία - αν και παραμελημένη από το κύριο ρεύμα των γιατρών φαίνεται δικαιολογημένη στην ψυχιατρική και τη νευρολογία. Η συμπληρωματική χορήγηση αιθυλ-εικοσαπενταενοϊκού οξέος (Αιθυλ-ΕΡΑ, Ε-ΕΡΑ), αντιοξειδωτικών και Καρνοσίνης είναι πιθανό να βελτιώσει την πρόγνωση, πρακτικά, όλων των νευρολογικών και των ψυχιατρικών καταστάσεων. Τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα είναι ισχυράνευροπροστατευτικά, όπως έχει επισημανθεί από γάλους ερευνητές(Lauritzen et al 2000).

Τα συμπληρώματα ιχθυελαίου είναι υγιεινότερα από την κατανάλωση ψαριού υψηλής περιεκτικότητας σε χλωριωμένους υδρογονάνθρακες και τοξικά βαρέα μέταλλα, όπως ο υδράργυρος. Τα ιχθυέλαια παρέχουν τα οφέλη των ωμέγα-3 λιπαρών οξέων χωρίς τον κίνδυνο της τοξικότητας. Το καλύτερο κεκαθαρμένο ωμέγα-3 είναι το αιθυλ-ΕΡΑ λόγω της διπλής της απόσταξης (μοριακή και εν κενώ). Φαίνεται να είναι βοηθητικό σε μια ποικιλία νόσων, περιλαμβανομένης της διπολικής διαταραχής, κατάθλιψης, νευρικής ανορεξίας, διαταραχών πανικού, διαταραχής οριακής προσωπικότητας και της σχιζοφρένειας..

Στην παρούσα ανασκόπηση συγκεντρωνόμαστε στο ρόλο των Ε-ΕΡΑ και των αντιοξειδωτικών, ενώ τα αποτελέσματα της καρνοσίνης περιγράφονται λεπτομερώς σε ξεχωριστό κείμενο . Η καλύτερη κλινική απόκριση μπορεί να προσδοκάται όταν η συμπληρωματική θεραπεία με ιχθυέλαια, αντιοξειδωτικά (κατά προτίμηση καρνοσίνη), μαγνήσιο, φωσφοσερίνη και βιταμίνες του συμπλέγματος Β συνδυάζεται με τη συμβατική θεραπεία, όπως τα αντικαταθλιπτικά ή τα νευροληπτικά φάρμακα.

Ένας συνδυασμός είναι τελείως ασφαλής για μια μακρόχρονη συνεχή χρήση και ως συμπληρωματική θεραπεία σε οποιαδήποτε φαρμακοθεραπεία. Τα συμπληρώματα μάλλον προλαβαίνουν την όψιμη δυσκινησία και άλλες παρενέργειες των ψυχιατρικών φαρμάκων, όπως θα συζητηθεί αργότερα.

Το Αιθυλ-ΕΡΑ είναι το πρώτο παράδειγμα νευροδραστικών λιπιδίων, που εκπροσωπούν μια τελείως καινούργια τάξη ψυχοτρόπων ενώσεων. Το ΕΡΑ είναι το μόνο αντικαταθλιπτικό και αντιψυχωτικό ωμέγα-3 λιπαρό οξύ. Αναφορές περιπτώσεων και κάποιες μελέτες ελεγμένες με εικονικό φάρμακο τα έχουν βρει να είναι αποτελεσματικά στην κατάθλιψη, στη θεραπεία της μη αποκρινόμενης σχιζοφρένειας και στην όψιμη δυσκινησία. Είναι εξαιρετικά καλά ανεκτά χωρίς καμία από τις συνηθισμένες παρενέργειες, είτε των αντικαταθλιπτικών ή των νευροληπτικών. Πιθανώς δρα τροποποιώντας τη διαδικασία μετατροπής του μεταϋποδοχικού σήματος (Horrobin 2002; 2003). Σύμφωνα με τον Dr Basant K. Puri, με το E-EPA διεγείρεται η σύνθεση νέων βλαστοκυττάρων στον εγκέφαλο.

Το Ε-ΕΡΑ είναι ένα λιπαρό οξύ που κατασκευάζεται από το ιχθυέλαιο. Το Ε-ΕΡΑ διατίθεται τώρα σε κάψουλες περιεκτικότητας 70% και 90% (βλέπε προϊόντα). Το Ε-ΕΡΑ είναι 100% ασφαλές και μπορεί να είναι επωφελές για πρόσωπα με τις ακόλουθες καταστάσεις.

Στρες (Song et al 2003)
Διαταραχή υπερδραστηριότητας και ελλείμματος προσοχής (ADHD), δυσλεξία, δυσπραξία, δυσφαγία, αφασία και άλλα μαθησιακά και συμπεριφορικά προβλήματα σε παιδιά και ενηλίκους.
Επιληψία
Κατάθλιψη
Σχιζοφρένεια
Διαταραχή οριακής προσωπικότητας.
Άνοια (περιλαμβανομένης της νόσου Alzheimer και Huntington)
Σύνδρομο χρονίας κόπωσης ή μυαλγικής εγκεφαλίτιδας
Ινομυαλγία
Εκφύλιση της ωχρής κηλίδας του αμφιβληστροειδούς
Εγκεφαλικό επεισόδιο και τα επακόλουθά του
Νευρική ανορεξία
Διαταραχές πανικού

Μοριακή δομή του Ε-ΕΡΑ

Το Ε-ΕΡΑ λαμβάνεται ταυτόχρονα με οποιοδήποτε φάρμακο χορηγείται από τον ιατρό. Οι κλινικές δοκιμές δηλώνουν ότι η παραδοσιακή φαρμακευτική αγωγή μπορεί να περιοριστεί ή να σταματήσει, όταν η συμπληρωματική αγωγή ασκήσει τα πλήρη αποτελέσματά της. Συνιστάται ότι μαζί με το Ε-ΕΡΑ μπορεί να χορηγηθούν ταυτόχρονα και αντιοξειδωτικά, καθώς κυριαρχεί ένα ισχυρό οξειδωτικό στρες στον εγκέφαλο όλων των νευρολογικών και ψυχιατρικών ασθενών (Mahadik et al. 2001). Το ΕΡΑ προστατεύει τον εγκέφαλο από την εκφύλιση (Martin et al. 2002).

Μελέτες για τα ωμέγα-3 στην κατάθλιψη (πίνακας)

Οξειδωτικό στρες

Οξειδωτικό στρες υπάρχει στις ακόλουθες καταστάσεις (Mahadik et al. 2001):

Εγκεφαλικό επεισόδιο
Νόσος Alzheimer
Πλαγία Αμυοτροφική Σκλήρυνση
Άνοια
σύνδρομο Down
Αταξία του Friedrich
Νόσος του Huntington
Νόσος του Parkinson
Σχιζοφρένεια
Κατάθλιψη

Το οξειδωτικό στρες ταγκίζει και καταστρέφει τα λιπαρά οξέα στις κυτταρικές μεμβράνες και παράγει τοξικές ουσίες, όπως η μαλονδιαλδεΰδη (MAD) οι αντιδρώσες ουσίες του θειοβαρβιτουρικού οξέος (ΤΒΑRs). Αυτές οι τοξικές ενώσεις επιδεινώνουν την ανάπτυξη των ψυχιατρικών καταστάσεων. Το οξειδωτικό στρες μπορεί εύκολα να επιδειχτεί με τη δοκιμασία αναπνοής, η οποία μετράει το εκπνεόμενο αέριο πενθάνιο. Το οξειδωτικό στρες με τη σειρά του οδηγεί σε φλεγμονή, προκαλούμενου έτσι ενός φαύλου κύκλου. Η καρνοσίνη και το Ε-ΕΡΑ είναι αντιφλεγμονώδεις ουσίες, οι οποίες καταστέλλουν τις προφλεγμονώδεις κυτοκίνες, όπως η ιντερλευκίνη 8 (ΙL8) (περισσότερα).

Στην ετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, τρεις εξέχοντες ερευνητές- οι Dr. Jerry Cott , Dr. Joseph Hibbeln και ο καθηγητής Andrew Stoll συστήσανε για την κατάθλιψη υψηλής καθαρότητας ΕΡΑ και αντιοξειδωτικά. Έδωσαν επίσης στοιχεία για τα επωφελή αποτελέσματα των ωμέγα-3 στους διαύλους ασβεστίου των κυττάρων. Τα ευρήματά τους αυτά επιβεβαιώθηκαν από δύο άλλες νεότερες μελέτες (1, 2).

Τότε τι δημιουργεί το οξειδωτικό στρες;

Υπάρχουν πολυάριθμοι εσωτερικοί και εξωτερικοί παράγοντες που οδηγούν στην έκφραση των τοξικών ελευθέρων ριζών, περιλαμβανομένης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, της χρόνιας φλεγμονής, του καπνίσματος, της υπερβολικής λήψης οινοπνεύματος, τα λιπαρά γεύματα, η στέρηση φρούτων και λαχανικών από τη δίαιτα, η πολυφαγία, η έλλειψη σωματικής άσκησης και η παχυσαρκία. Πολλές από αυτές τις εκθέσεις είναι συνηθισμένες στους ψυχιατρικούς ασθενείς. Επιπλέον η έλλειψη οξυγόνου, συνηθισμένη στο εγκεφαλικό επεισόδιο και τη στεφανιαία νόσο, οδηγούν σε οξειδωτικό στρες. Αυτό με τη σειρά του ενεργοποιεί το ένζυμο ΡLΑ2 (Bazan ym. 2002b), το οποίο μπορεί να καταστρέψει τα βασικά λιπαρά οξέα από τα εγκεφαλικά κύτταρα και να επηρεάσει την επαρκή λειτουργία της ντοπαμίνης, σεροτονίνης και άλλων νευροδιαβιβαστών.

Επιπλέον, ορισμένα συνθετικά φάρμακα, όπως τα νευροληπτικά (αλοπεριδόλη, φλουφανζίδη) προκαλούν οξειδωτικό στρες στον εγκέφαλο και μπορεί να βλάψουν τους νευρώνες (εγκεφαλικά κύτταρα). Ένα άλλο ψυχιατρικό φάρμακο η κλοπαζίνη, καθαυτή, δρά ως ελεύθερη ρίζα. Γιαυτό το λόγο τα νευροληπτικά που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία της σχιζοφρένειας συχνά προκαλούν όψιμη δυσκινησία, ως παρενέργεια. Γιαυτό το λόγο συνιστώνται τα αντιοξειδωτικά ως προστατευτικά κατά της όψιμης δυσκινησίας (Mahadik et al. 2001). Χρήσιμα αντιοξειδωτικά για παράδειγμα είναι το πράσινο τσάι, τα ισοφλαβινοειδή της σόγιας, η βιταμίνη C και Ε, τα καρωτινοειδή, ο ψευδάργυρος, το σελήνιο, το πυρουβικό ασβέστιο και ιδιαίτερα η L-καρνοσίνη (L-Carnisine).

Η θεωρία των φωσφολιπιδίων είναι η βάση για τη θεραπεία με ΕΡΑ

Υπάρχει ένας αριθμός ανακοινώσεων για την ύπαρξη ελαττωμένων επιπέδων των βασικών λιπαρών οξέων μεταξύ των σχιζοφρενικών ασθενών. Αυτές οι μελέτες έχουν δημιουργήσει διάφορες υποθέσεις που προτείνουν την ύπαρξη έμφυτων ανωμαλιών στο μεταβολισμό των φωσφολιπιδίων και των λιπαρών οξέων και έχουν δώσει τη βάση για τις κλινικές θεραπευτικές δοκιμασίες.

Σύμφωνα με την επονομαζόμενη φωσφολιπιδική θεωρία, στις νευρολογικές και τις ψυχιατρικές καταστάσεις η ισορροπία των λιπαρών οξέων στις κυτταρικές μεμβράνες των εγκεφαλικών κυττάρων είναι ανώμαλη. Επακόλουθο αυτού είναι η βλάβη και η καταστροφή των φωσφολιπιδίων τους (Mahadik et al. 2002). Οι ασθενείς έχουν ανωμαλίες στη σύνθεση των λιπαρών οξέων των ερυθροκυττάρων και των εγκεφαλικών τους κυττάρων (Richardson et al. 2000a and 2000b).

Υπάρχουν προοδευτικές αλλαγές στους εγκεφάλους των σχιζοφρενικών ασθενών κατά τα αρχικά χρόνια μετά τη διάγνωση παρά την συνεχιζόμενη αντιψυχωτική φαρμακοθεραπεία. Αυτές οι προοδευτικές αλλαγές φαίνεται να είναι πιο εμφανείς στους μετωπιαίους λοβούς και να σχετίζονται με λειτουργική διαταραχή. Οι διασπάσεις της νευροανάπτυξης ή της νευρικής πλαστικότητας μπορεί να δράσουν μόνες ή σε συνδυασμό και να προκαλέσουν αυτά τα προοδευτικά ελλείμματα στη σχιζοφρένεια (Ho et al. 2003, Richardson et al. 2001, Puri et al. 2002). Επιπλέον αυτή η θεωρία υποστηρίζεται καιν από τη δοκιμασία ερυθρότητας του δέρματος από νιασίνη (Puri et al. 2001). Οι ανωμαλίες παρεμβαίνουν στις δράσεις των νευρώνων και έχουν ως επακόλουθο την ανώμαλη συμπεριφορά. Ο μεταβολισμός των φωσφολιπιδίων φαίνεται να είναι ανώμαλος επίσης στο σύνδρομο της χρόνιας κόπωσης (CFS) (Puri et al. 2002). Καθώς τα φωσφολιπίδια είναι βασικές δομές όλων των κυτταρικών μεμβρανών, οι βλάβες τους οδηγούν σε συμπεριφορικές τροποποιήσεις, στρες καιν κόπωση. Όταν διασπώνται τα λιπαρά οξέα, τότε η σεροτονίνη και οι άλλοι νευροδιαβιβαστές δεν μπορούν να λειτουργήσουν επαρκώς (Fallbrook et al. 1999). Το λιπαρό οξύ που υποφέρει περισσότερο είναι το δοκοσαεξαεονικό οξύ (DHA).

Παρά τούτο μερικοί ερευνητές αμφισβητούν τη φωσφολιποειδική θεωρία, διαφωνώντας ότι οι παρεκλίσεις των βασικών λιπαρών οξέων, που παρατηρούνται μπορεί να είναι τεχνητές και αποδίδονται σε ανεξέλεγκτους παράγοντες, όπως το κάπνισμα και διαφορές στις διαιτητικές προσλήψεις των ωμέγα-3 λιπαρών οξέων μάλλον παρά σε έμφυτες ανωμαλίες της σχιζοφρένιας (Hibbeln et al. 2003). Οι σχιζοφρενικοί ασθενείς που καπνίζουν φαίνεται να έχουν την κατώτερη βασική γραμμή ποσοστού δοκοσαεξαενοϊκού οξέος (3.0 vs. 3.6) και εικοσαπενταενοϊκού (ΕΡΑ) (0.39 vs 0..47) σε σύγκριση με μη καπνιστές με σημαντική αλληλεπίδραση του γένους σε πολυποίκιλες αναλύσεις της διαφοράς. Η βασική γραμμή του αραχιδονικού οξέος δεν διαφέρει.

Υπερδραστηριότητα της Φωσφολιπάσης Α2

Η ανεπάρκειαDHA στον εγκέφαλο δεν είναι απαραίτητα μονομερής ή να οφείλεται σε ανεπαρκή δίαιτα, αλλά μάλλον οφείλεται στην υπερδραστηριότητα ενός ενζύμου (cPLA2), το οποίο διασπά τα μόρια του DHA των εγκεφαλικών κυττάρων (Bazan et al. 2002a, Gattaz et al. 1990, Farooqu et al 2001, Hudson et al. 1999, Ross et al. 1997, 1999, Mahadik et al. 2001, 2002). Ερευνητές έχουν σημειώσει υπερδραστηριότητα αυτού του ενζύμου στη διαταραχή υπερδραστηριότητας από έλλειμμα προσοχής (ADHD)και τα σχετικά σύνδρομα, τη νόσο Alzheimer (Bazan et al. 2002 b), τη νόσο του Parkinson (Ross et al. 2001) και τη σπάνια νόσο της αταξίας του Friedrich και άλλων ατροφιών του εγκεφάλου (Ross et al. 2000). Οι εγκέφαλοι προσώπων με αγγειοεγκεφαλικά προβλήματα υποφέρουν από ανεπάρκεια οξυγόνου. Ένα εγκεφαλικό επεισόδιο είναι μια ακραία κατάσταση έλλειψης οξυγόνου και αυξημένης δραστηριότητας του ενζύμου PLA2. Τούτο έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση στον εγκεφαλικό ιστό του ελεύθερου αραχιδονικού οξέος (AA) και του ελεύθερου DHA (Bazan et. 2002b). Το AA με τη σειρά του παράγει επικίνδυνα εικοσανοειδή και αυξάνει την εισροή ασβεστίου μέσα στα κύτταρα (Hishami et al. 2002). Αυτές οι αλλαγές βλάπτουν τον εγκεφαλικό ιστό.

Μερικοί Φινλανδοί ψυχίατροι έχουν μελετήσει τη δραστηριότητα του PLA2 σχιζοφρενών. (Noponen et al. 1993, Katila et al. 1997). Η πρώτη ανακοίνωση περιελάμβανε 39 σχιζοφρενείς, 26 άλλοι ψυχιατρικοί ασθενείς και 26υγιείς μάρτυρες. Στους περισσότερους από τους μισούς σχιζοφρενείς η δραστηριότητα του PLA2 υπερέβαινε αυτή, των λοιπών ασθενών, καθώς και αυτές των μαρτύρων (Noponen et al. 1993). Η δεύτερη μελέτη ερεύνησε τη δραστηριότητα του PLA2 62 σχιζοφρενών και 62 υγιών μαρτύρων, αλλά με έκπληξη δεν παρατηρήθηκαν διαφορές.

Πως εξηγείται τούτο;

Πρώτον, η έρευνα που ακολούθησε έχει εντοπίσει τουλάχιστον 19 διαφορετικές ποικιλίες ή ισοένζυμα του PLA2, τα οποία όλα ασκούν δράση PLA (Kudo and Murakami 2002). Έτσι, είναι πιθανόν ότι τα εργαστήρια της δεκαετίας του 1990 να έχουν μετρήσει διαφορετικά ισοένζυμα και η αντίφαση είναι νόθα και όχι αναγκαστικά αληθής.

Δεύτερον, η δραστηριότητα PLA2 σχετίζεται με το οξειδωτικό στρες στον εγκέφαλο. Όσο ισχυρότερο είναι το οξειδωτικό στρες, τόσο περισσότερους τοξικούς μεταβολίτες της υπεροξείδωσης παράγει και τόσο ισχυρότερη είναι η δραστηριότητα του ΡLA. (Mahadik et al. 2001). Οι υπό μελέτη ομάδες μπορεί να είχαν διαφορετικού βαθμού οξειδωτικού στρες και υπερέκφραση του PLA2, που είναι ΄΄ συνένοχοι στο έγκλημα΄΄, οι οποίοι επιδεινώνουν την πρόγνωση των ασθενών. Γιαυτό το οξειδωτικό στρες θα πρέπει να αναχαιτίζεται με χορήγηση αντιοξειδωτικών συμπληρωμάτων, εάν επιθυμούμε να θεραπεύσουμε τους ασθενείς το συντομότερο δυνατόν.

Το EPAαναστέλλει τη δραστηριότητα του PLA2
Οι βλάβες στα εγκεφαλικά κύτταρα, που προκαλούνται από το οξειδωτικό στρες και γενετικές μεταλλάξεις μπορούν τουλάχιστον μερικώς να προληφθούν και να διορθωθούν, κατ΄αρχήν χρησιμοποιώντας δύο προσεγγίσεις:

1. συμπληρώνοντας τα λιπαρά οξέα που απουσιάζουν.
2. αναστέλλοντας τη δραστηριότητα του cPLA2.

Εδώ είναι που εμφανίζεται το λιπαρό οξύ ΕΡΑ.

To EPA είναι ένας αναστολέας του PLA2 και μετατρέπεται στις κυτταρικές μεμβράνες σε καλά εικοσανοειδή (προσταγλανδίνες και λευκοτραίνια) (Finnen and Lowell 1991, Ho at al. 2000). Όμως το ΕΡΑ κάνει κάτι περισσότερο από αυτό, δηλαδή μεταβολίζεται προς DHA.

Eπιπλέον, τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα αναστέλλουν τις πρωτεϊνικές κινάσες με τον ίδιο τρόπο, όπως τα αντιψυχωτικά, αντικαταθλιπτικά και αντισπασμωδικά (Mirnikjjoo et al 1002). Έτσι το ΕΡΑ διορθώνει την μεταβολική ανισορροπία με δύο τρόπους αποκαθιστώντας τη φυσιολογική νευροχημία του εγκεφάλου. Σ'αυτό το σημείο θα πρέπει να εξηγηθεί ένα φαινόμενο που ονομάζεται παράδοξο του λιπαρού οξέος του εγκεφάλου.

Το παράδοξο υποδηλώνει ότι η συμπλήρωση με DHA δεν διορθώνει απαραιτήτως την ανεπάρκεια DHA, ενώ η συμπλήρωση με ΕΡΑ τη διορθώνει. Τα επωφελή αποτελέσματα του ΕΡΑ στον εγκέφαλο μπορεί επιπρόσθετα να βελτιωθούν παίρνοντας γάμμαλινολενικό οξύ (GLA),η φωσφατιδυλσερίνη, ο ψευδάργυρος, το μαγνήσιο, οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β, η καρνοσίνη και άλλα αντιοξειδωτικά

ΕΙΚ.Το ένζυμο PLA2 "πριονίζει"από τα φωσφολιπίδια των εγκεφαλικών κυττάρων μόρια DHA, τα οποία, είτε καταστρέφονται ή καθηλώνονται πίσω στα κύτταρα ή μεταβολίζονται σε εικοσανοειδή και προς νευρομεταβιβαστές (σηματοδοτικές ουσίες).

Κλινικές δοκιμές

Σχιζοφρένια

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 μερικοί ερευνητές συνέστησαν τη συμπληρωματική χορήγηση λιπαρού οξέος στη σχιζοφρένεια(Vaddadi 1979). Κατ' αρχάς χορηγήθηκε ένα ωμέγα-6 λιπαρό οξύ (γαμμαλινολεϊκό οξύ ή GLA), το πολύ γνωστό προϊόν από το νυχτολούλουδο, αλλά με απογοητευτικά αποτελέσματα (Vaddadi ym 1981). Όταν οι ερευνητές της δεκαετίας του 1990 εστράφηκαν από τα ωμέγα-6 στα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα η κλινική απόκριση βελτιώθηκε σημαντικά (Emsley et al 2003; Mellor et al.1995; Laugharne et al. 1996, Nemets et al. 2002, Peet et al. 1996, Peet 2003 a, b).

Το Κέντρο Cochrane έχει δημοσιεύσει δύο κριτικές ανασκοπήσεις για τη θεραπεία με ιχθυέλαια στη θεραπεία της σχιζοφρένιας (Joye et al 2000; 2003). Η τελευταία ανασκόπηση περιλαμβάνει διπλές τυφλές μελέτες που εκδόθηκαν μέχρι τον Ιούλιο του 2002. Στην ανασκόπηση αυτή δηλώνεται ότι η χορήγηση ωμέγα-3 πολυακόρεστων λιπαρών οξέων στη σχιζοφρένεια παραμένει πειραματική και χρειάζονται ακόμη μεγάλες, καλά σχεδιασμένες, διευθυνόμενες και ανακοινώσιμες μελέτες. Πιο πρόσφατες όμως μελέτες υποστηρίζουν ότι η θεραπεία με ωμέγα-3 είναι αποτελεσματική (Arvindakshan et al. 2003, Emsley et. al 2002, 2003, Horrobin 2003).

Μια Αμερικάνικη μελέτη απέδωσε μη θετικά αποτελέσματα, αλλά οι συγγραφείς σχολιάζουν:΄΄ Οι ασθενείς μας ήσαν ασθενείς για δύο δεκαετίες και είχαν ακόμη ουσιαστικά σύνδρομα, παρά τη θεραπεία τους με τα νεότερα νευροληπτικά, περιλαμβανομένης και της κλοζαπίνης. Οι ασθενείς που περιγράφηκαν ως ωφεληθέντες από το ΕΡΑ, σε προηγούμενες μελέτες, ήσαν νεώτεροι και έπασχαν επί βραχύτερο χρονικό διάστημα.Έτσι, θα πρέπει να δηλώνεται ότι η συμπληρωματική χορήγηση ωμέγα-3 λιπαρού οξέος θα πρέπει να δοκιμάζεται μεταξύ ασθενών με μικρότερη βαρύτητα νόσου και όσο το δυνατόν ενωρίτερα κατά την πορεία της νόσου τους. Είναι επίσης δυνατόν η διαφορετική δόση ΕΡΑ ή η διάρκεια της θεραπείας μπορεί να αποδόσει διαφορετικά αποτελέσματα΄΄ .

Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι υπάρχουν ήδη δομικές ανωμαλίες του εγκεφάλου στη σχιζοφρένεια κατά το χρόνο αξιολόγησης του δείκτη του πρώτου επεισοδίου των ασθενών(Ho et al 2003). Ε-ΕΡΑ φαίνεται να διορθώνει αυτές τις δομικές αλλαγές, που είναι ευκρινώς ορατές στις μαγνητικές τομογραφίες (MRI). Το κλινικό αποτέλεσμα με το Ε-ΕΡΑ γίνεται ορατό κυρίως μετά από λίγους μήνες συμπληρωματικής χορήγησης. Σύμφωνα με μια ανασκόπηση περίπου το 40% των ασθενών με ψύχωση μπορούν να σταματήσουν τη λήψη των συνθετικών τους φαρμάκων (Ho et al. 2000).

Διαταραχή οριακής προσωπικότητας

Μια πρόσφατη διπλή τυφλή μελέτη που ανακοινώθηκε στο Αμερικανικό Περιοδικό της Ψυχιατρικής αναφέρει ότι το Ε-ΕΡΑ μπορεί να είναι μια ασφαλής και αποτελεσματική μονοθεραπεία για γυναίκες με οριακή προσωπικότητα (Zanarini and Frankenburg 2003). ΄΄Μονοθεραπεία΄΄ σ'αυτή την περίπτωση σημαίνει ότι δεν χρειάζεται οποιαδήποτε άλλη θεραπεία εκτός από το Ε-ΕΡΑ.

Οι συγγραφείς διηύθυναν μια διπλή τυφλή μελέτη με Ε-ΕΡΑ και εικονικό φάρμακο σε 30 γυναίκες, οι οποίες εκπλήρωναν την αναθεωρημένη διαγνωστική συνέντευξη για τους οριακούς ασθενείς και τα κριτήρια DSM-IV για την οριακή προσωπικότητα. Είκοσι γυναίκες τυχαία σχεδιάστηκε να παίρνουν 1g Ε-ΕΡΑ, ενώ σε 10 δόθηκε εικονικό φάρμακο. Το 90% των γυναικών και των δύο ομάδων συμπλήρωσαν την κλινική δοκιμασία των 8 εβδομάδων.

Οι αναλύσεις έδειξαν ότι το Ε-ΕΡΑ ήταν ανώτερο από ο εικονικό φάρμακο στην ελάττωση της επιθετικότητας, καθώς και στη σοβαρότητα των καταθλιπτικών συμπτωμάτων. ΄΄Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης έδειξαν ότι το Ε-ΕΡΑ μπορεί να είναι ένας ασφαλής και αποτελεσματικός τύπος μονοθεραπείας για γυναίκες με μέτρια προς σοβαρή διαταραχή οριακής προσωπικότητας΄΄. Psychiatric News, 2003; 38(2): 17. Η μελέτη αυτή έχει σχολιαστεί στο ακόλουθο άρθρο: Raj YP. Psychopharmacology of borderline personality disorder. Curr Psychiatry Rep. 2004 Jun;6(3):225-31. [PubMed]

Σύνδρομο χρονίας κόπωσης

Η πρώτη πειστική κλινική δοκιμή στην ψυχιατρική με Ε-ΕΡΑ ανακοινώθηκε το 1990 στο Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης, όπου οι καθηγητές Peter Behan και David Horrobin ερεύνησαν 63 ασθενείς με σοβαρό μεταϊικό σύνδρομο κόπωσης. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, η μία περιελάμβανε 39 ασθενείς, στους οποίους δόθηκε ΕΡΑ, DHA και GLA και μια ομάδα 24 ασθενών στους οποίους χορηγήθηκε εικονικό φάρμακο. Το 85% της πρώτης ομάδας ανένηψε και άρχισε να εργάζεται, ενώ το ίδιο αποτέλεσμα παρατηρήθηκε μόνο στο 17% των ασθενών μαρτύρων. Η διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων υπήρξε σημαντική.

Έκτοτε διάφορες ανακοινώσεις περιπτώσεων ασθενών και κλινικών δοκιμών έχουν επιβεβαιώσει ΄τι το ΕΡΑ και άλλα συμπληρώματα διατροφής μπορεί να βελτιώσουν δραματικά την πορεία μιας ψυχιατρικής νόσου ή ανώμαλης συμπεριφοράς, περιλαμβανομένης και της σχιζοφρένιας (Mellor et al. 1995) ακόμη δε και της άνοιας (Mellor et al. 1995, Vaddadi et al. 2002).

Επιληψία

Η θεραπεία με ΕΡΑ δεν θεραπεύει την επιληψία, αλλά φαίνεται να σταθεροποιεί τις κυτταρικές μεμβράνες των εγκεφαλικών κυττάρων έναντι ανώμαλων ερεθισμάτων, πολύ παρόμοια με τη σταθεροποίηση των καρδιακών κυττάρων κατά της αρρυθμίας (Blondeau et al 2002, Martin et al. 2002, Schlanger et al, 2002, Xiao and Lee 1999). Γιαυτό το Ε-ΕΡΑ (ή ΑΒC-EPA) μπορεί να είναι εξαιρετικό νευροπροστατευτικό για τους επιληπτικούς.

Κατάθλιψη

Η κατάθλιψη μπορεί να οδηγήσει σε κατάπτωση και αυτοκτονία. Τα νευροπροστατευτικά λίπη των ιχθυελαίων, η σωματική άσκηση και τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα καταπολεμούν την κατάθλιψη. Μελέτες που έχουν ανακοινωθεί έχουν δείξει ότι χώρες υψηλής κατανάλωσης ιχθυελαίου έχουν χαμηλές συχνότητες καταθλιπτικής διαταραχής. Το 1998, σε μια μελέτη που ανακοινώθηκε στο Lancet(Hibbeln 1998) δείχθηκε ότι οι συχνότητες της κλινικής κατάθλιψης μεταξύ των χωρών ήσαν σημαντικά σχετιζόμενες με τη βρώση ψαριών και θαλασσινών και ότι η μικρότερη κατανάλωση αυτών των πλουσίων σε ωμέγα-3 λιπαρών οξέων τροφών είχαν σχέση με υψηλότερες συχνότητες κατάθλιψης.

Κατ' επέκταση η δραματική αύξηση των συχνοτήτων κατάθλιψης με την πάροδο του χρόνου αντανακλά ακριβώς τη σχετική εξαφάνιση των ωμέγα-3 λιπαρών οξέων από τις σύγχρονες δίαιτες (και την αύξηση που αντιστοιχεί στα κεκορεσμένα λίπη και τα τεχνητά λίπη που ανευρίσκονται σε πολλές επεξεργασμένες τροφές.

Αυτά τα ευρήματα παρακίνησαν Ισραηλινούς ψυχιάτρους να ερευνήσουν εάν η καθημερινή λήψη συμπληρώματος διατροφής με ιχθυέλαιο θα μπορούσε να βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων που είχαν σχέση με κατάθλιψη, σε μια ομάδα ασθενών (Nemets et al, 2002). Είκοσι ασθενείς με μείζονα κατάθλιψη, οι οποίοι είχαν ακόμη συμπτώματα παρά την εφαρμογή των καλύτερων συμβατικών θεραπειών κατανεμήθηκαν τυχαία να πάρουν είτε Ε-ΕΡΑ (το κύριο ωμέγα -3 λιπαρό οξύ, που βρίσκεται στο ιχθυέλαιο) ή ένα εικονικό φάρμακο για 4 εβδομάδες. Είναι σημαντικό το γεγονός ότι η δοκιμασία ήταν διπλή-τυφλή, δηλ ούτε οι ασθενείς, οι γιατροί και οι ερευνητές ήξεραν ποια θεραπεία έπαιρνε οποιοσδήποτε ασθενής.

Όταν αναλύθηκαν τα αποτελέσματα, τα καταθλιπτικά συμπτώματα ήσαν σημαντικά περιορισμένα σε όσους έπαιρναν Ε-ΕΡΑ, σε σύγκριση με εκείνους που πήραν το εικονικό φάρμακο και αυτές οι διαφορές ήσαν ήδη εμφανείς από την Τρίτη εβδομάδα θεραπείας.

Οι συγγραφείς αυτής της ανακοίνωσης συμπέραναν ότ騴΄δεν είναι δυνατόν να διακριθεί εάν το Ε-ΕΡΑ αυξάνει την αντικαταθλιπτική δράση με τον ίδιο τρόπο όπως δρα το λίθιο ή διαθέτει ανεξάρτητες αντικαταθλιπτικές ιδιότητες από μόνο του΄΄.

Η μελέτη του Marangell et al, 2003 έδειξε ότι η συμπληρωματική χορήγηση DHA (4g/ημερησίως) ήταν αναποτελεσματική στην κατάθλιψη. Ο Nemets et al (2004) επεξεργάστηκε αυτά τα ευρήματα ως εξής:

΄΄Φαίνεται ότι το ΕΡΑ-μάλλον, παρά το DHA είναι επωφελές για την κατάθλιψη. Εκ του γεγονότος ότι το DHA και τοΕΡΑ είναι σχετικά μικρού μεγέθους μόρια και μπορεί να ανταγωνίζεται το ένα το άλλο στις θέσεις σύνδεσης επάνω στις κυτταρικές μεμβράνες, τούτο φανερώνει ότι οι μεικτοί συνδυασμοί ΕΡΑ/DHA μπορεί να είναι πολύ λιγότερο αποτελεσματικοί από τα παρασκευάσματα καθαρού ΕΡΑ, που περιέχουν την ίδια απόλυτη ποσότητα ΕΡΑ΄΄.

Ο Nemets και οι συνεργάτες του (2004) αναφέρουν δύο περιπτώσεις, όπου το Ε-ΕΡΑ (2g/ημερησίως) χορηγήθηκε ως συμπληρωματική θεραπεία με επακόλουθο να βοηθηθούν οι φαρμακανθεκτικοί ασθενείς (περισσότερα).

Αυτές οι μελέτες προσθέτουν ένα αυξανόμενο σώμα αποδείξεων ότι ή έλλειψη ωμ΄γα-3 λιπαρών οξέων μπορεί να συμβάλλει στην πρόκληση καταθλιπτικών συμπτωμάτων. Απαιτούνται παραπέρα προσεκτικές θεραπευτικές δοκιμές με συμπληρωματική χορήγηση ωμέγα-3 ΗUFA για να βρεθεί αν τότε θα βελτιωθούν τα καταθλιπτικά συμπτώματα. Τόσο οι μελέτες περιπτώσεων και των ελεγμένων δοκιμών έχουν τώρα αρχίσει να δείχνουν ότι πράγματι τούτο συμβαίνει, όπως και με προηγούμενες μελέτες διπολικής διαταραχής. Τώρα φαίνεται ότι το ωμέγα-3 λιπαρό οξύ ΕΡΑ είναι αποτελεσματικό. Η μη λήψη αρκετής ποσότητας ψαριού και θαλασσινών έχει συνδεθεί με την κατάθλιψη κι ακόμη και με την αυτοκτονία μεταξύ των εφήβων των ΗΠΑ, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στ Περιοδικό Nutrition τον Απρίλιο του 2002.

17th European College of Neuropsychopharmacology, Stockholm 2004

Νευρική ανορεξία

Πρόσφατη Βρετανική αναφορά περίπτωσης και πιλοτική μελέτη έδειξε ότι (1.000mg/ημερησίως) μπορεί να είναι επωφελής ως συμπληρωματική θεραπεία της νευρικής ανορεξίας. Η περίπτωση και τρεις από τους 7 ασθενείς σε μια δεύτερη μελέτη ανένηψαν τελείως και 4 μερικώς μέσα σε μια περίοδο 3 μηνών. Τα α αποτελέσματα ανακοινώθηκαν το 2003 στο Εδιμβούργο της Σκοτίας, στο Βρετανικό Συνέδριο των Φωσφολιπιδίων και δημοσιεύτηκαν σε δύο επιστημονικά άρθρα (Ayton et al. 2004a, 2004b).

Δοσολογία των ΕΡΑ στην ψυχιατρική

Οι ερευνητές βρήκαν ότι για να επιτευχθεί μια κλινική αλλαγή για το καλύτερο χρειάζονται τουλάχιστον 500mg καθαρού ΕΡΑ χρειάζονται ημερησίως επί τρείς μήνες. Διάφορες καταστάσεις φαίνεται να αποκρίνονται σε σε διαφορετικές ημερήσιες δόσεις ως ακολούθως

500 mg ημερησίως φαίνεται να είναι επαρκή για τις μαθησιακές δυσκολίες, το ADHD και τα σχετικά σύνδρομα.
500 έως 1000 mg ως συμπληρωματική θεραπεία για την επιληψία, που εξαρτάται από την ανταπόκριση του ασθενούς. response.
1000 mg (1 g)φαίνεται να ανακουφίζουν ή να θεραπεύουν τη χρόνια κόπωση και τη νευρική ανορεξία.
2000 mg (2 g) ημερησίως απαιτούνται για τη θεραπεία της σχιζοφρένειας. Μεγαλύτερες δόσεις δεν προσφέρουν παραπέρα όφελος.

Ίσως ο αναγνώστης ρωτήσει, εάν είναι δυνατόν να προσληφθεί αρκετό ΕΡΑ με τη δίαιτα. Η απάντηση είναι ναι, εάν κάποιος είναι υγιής και τρώγει 2-3 γεύματα εβδομαδιαίως σολομού ή αντίστοιχου λιπαρού ψαριού. Όταν όμως μιλάμε για νευρολογικές ή ψυχιατρικές καταστάσεις η απάντηση είναι όχι. Τα 100 g σολομού περιέχουν περίπου 170mg ΕΡΑ και 380mg DHA . Με άλλα λόγια για να πάρει κανείς 500mg ΕΡΑ ημερησίως θα πρέπει να τρώγει 300g σολομού ημερησίως και για να πάρει 1000mg 600g σολομού και για να πάρει 2000mg, 1,2kg σολομού αντιστοίχως μέρα παρά μέρα, όλο το έτος.

Άλλα οφέλη της υγείας

Όπως γνωρίζει ο περισσότερος κόσμος τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα (ΕΡΑ και DHA) είναι υγιεινά για την καρδιά, τα αγγεία και τις αρθρώσεις. Η συμπλήρωση της διατροφής με Ε-ΕΡΑ (αλλά όχι με DHA) αναχαιτίζει και περιορίζει την ενεργοποίηση των αιμοπεταλίων, που είναι ένα αρχικό βήμα στη συσσώρευση των αιμοπεταλίων και έτσι πριορίζει τον κίνδυνο νόσου των στεφανιαίων (Park and Harris 2002).

To Ε-ΕΡΑ και άλλα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα περιορίζουν επίσης τις μεταγευματικές συγκεντρώσεις τριακυλγλυκερολης(τριγλυκερίδια, ΤG) (Park and Harris 2003). To Ε-ΕΡΑ είναι επίσης γνωστό, ότι βελτιώνει την αντίσταση στην ινσουλίνη, στο μη ινσουλινοεξαρτώμενο σακχαρώδη διαβήτη (Kusunoki et al. 2003).

Η ηπατίτιδα C θεραπεύεται με ριμπαβιρίνη και /ή ιντερφερόνη άλφα. Όμως μία από τις κύριες παρενέργειές τους είναι η αιμολυτική αναιμία. Η χορήγηση Ε-ΕΡΑ έχει δειχτεί να ασκεί επωφελές αποτέλεσμα σε ασθενείς με αναιμία από ριμπαβιρίνη/ιντερφερόνη (Ide et al. 2003).

http://www.vitaminox.com/meny/Omega-3%20in%20Greek.doc

Ωμέγα λιπαρά οξέα: Ένας μεγάλος σύμμαχος για την υγεία μας

Τα τελευταία χρόνια γίνεται συχνά λόγος για μια σχετικά νέα, αλλά πολλά υποσχόμενη κατηγορία λιπαρών οξέων, τα λεγόμενα ωμέγα 3 λιπαρά οξέα. Πολλά έχουν ακουστεί στα περιοδικά, στις εφημερίδες και στην τηλεόραση για τα ωμέγα 3 λιπαρά οξέα και πολλές είναι οι έρευνες που μπορεί να βρει κανείς για αυτά στη βιβλιογραφία. Επιπροσθέτως, μέσα στα τελευταία 8 χρόνια τα ωμέγα 3 λιπαρά οξέα αξιοποιήθηκαν από τις βιομηχανίες υγιεινών προϊόντων και τις φαρμακοβιομηχανίες για την παραγωγή συμπληρωμάτων διατροφής, αλλά και από τη βιομηχανία τροφίμων για τον εμπλουτισμό προϊόντων ευρείας κατανάλωσης, όπως το ψωμί και το γάλα.

Τι είναι όμως τελικά τα ωμέγα 3 και κατά πόσο αξίζει να ασχολούμαστε τόσο πολύ μαζί τους; Είναι όντως ωφέλιμα για τον οργανισμό μας και αν ναι πως μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε σωστά για να προάγουμε την καλή υγεία μας;

Τα ωμέγα 3 λιπαρά οξέα ανήκουν στην κατηγορία των λιπαρών οξέων που δεν μπορεί να παράγει το σώμα μας, άρα πρέπει να τα προσλαμβάνουμε από την καθημερινή μας διατροφή. Τα τρία είδη ωμέγα 3 λιπαρών οξέων που είναι γνωστά είναι το άλφα λινολεϊκό οξύ (ALA) το εικοσαπεντανοϊκό οξύ (ΕPA) και το δεκαεξανοϊκό οξύ (DHA). Το άλφα λινολεϊκό οξύ βρίσκεται στον λιναρόσπορο καθώς και στο φυτοπλαγκτόν και τα φύκη. Τα άλλα δύο είδη λιπαρών οξέων (το εικοσαπεντανοϊκό οξύ και το δεκαεξανοϊκό οξύ) είναι ιχθυέλαια και τα βρίσκουμε σε λιπαρά ψάρια όπως το σκουμπρί, ο σολομός, η ρέγκα, ο φρέσκος τόνος και οι σαρδέλες. Όταν προσλαμβάνουμε άλφα λινολεϊκό οξύ (ALA) από τη διατροφή μας, αυτό μετατρέπεται σε εικοσαπεντανοϊκό οξύ (ΕPA) και δεκαεξανοϊκό οξύ (DHA), τα οποία είναι πιο εύκολα για χρήση από τον οργανισμό μας.

Είναι απαραίτητο να τονίσουμε ότι αυτό που παίζει μεγάλο ρόλο είναι η σωστή αναλογία πρόσληψης των ωμέγα 3 λιπαρών οξέων σε σχέση με τα ωμέγα 6 λιπαρά οξέα, μια άλλη απαραίτητη για τον οργανισμό κατηγορία λιπαρών οξέων που την προσλαμβάνουμε κυρίως από σπορέλαια, όπως το καλαμποκέλαιο, το ηλιέλαιο και το φυστικέλαιο. Αξίζει να κάνουμε ιδιαίτερη μνεία σε ένα από τα ωμέγα-6, λιπαρά οξέα, το Γάμμα Λινολεϊκό Οξύ, (GLA), που βρίσκεται κυρίως στο λάδι οινοθήρα (Evening Primose Oil ή EPO) και στο λάδι μπουράντζας (Borage Oil).

Πράγματι, το GLA, έχει αντιφλεγμονικές, αντιαρθριτικές, αντικαρκινικές και αντιδιαβητικές ιδιότητες, ενώ είναι πολύ σημαντικό για την υγεία και την ελαστικότητα του δέρματος, καθώς και για την υγεία και εμφάνιση των νυχιών.

Έρευνες έχουν δείξει ότι η Μεσογειακή διατροφή που ευνοεί την αυξημένη πρόσληψη φυτικών ελαίων, ξηρών καρπών και οσπρίων και τη μειωμένη πρόσληψη κόκκινου κρέατος, συνδέεται με την σωστή αναλογία πρόσληψης ωμέγα 3 λιπαρών οξέων σε σχέση με τα ωμέγα 6 λιπαρά οξέα. Η σωστή αναλογία πρόσληψης (που είναι 1-4 φορές περισσότερα ωμέγα 6 λιπαρά οξέα σε σχέση με τα ωμέγα 3 λιπαρά οξέα) έχει καρδιοπροστατευτική και αντιθρομβωτική δράση.

Επιπροσθέτως, είναι πλέον γεγονός ότι η αυξημένη πρόσληψη ωμέγα 3 λιπαρών οξέων, είτε μέσω κατανάλωσης 3 μερίδων λιπαρών ψαριών (σολομός, σαρδέλες, ρέγκα ή φρέσκος τόνος) εβδομαδιαίως ή με πρόσληψη κάποιου συμπληρώματος διατροφής πλούσιο σε ωμέγα 3 λιπαρά οξέα οδηγεί μακροπρόθεσμα σε μείωση της κακής (LDL) χοληστερίνης και των τριγλυκεριδίων.

Υπάρχουν ερευνητικές ενδείξεις ότι τα ωμέγα 3 λιπαρά οξέα έχουν αντιυπερτασική δράση και μπορούν να οδηγήσουν σε μείωση του κινδύνου θανάτου από εγκεφαλικό επεισόδιο κατά 50% αν καταναλώνονται σε ποσότητα 1500mg εβδομαδιαίως. Τα άτομα που πάσχουν από ζαχαρώδη διαβήτη μπορούν και αυτά να επωφεληθούν από τα ωμέγα 3 λιπαρά οξέα, καθώς υπάρχουν ενδείξεις ότι η κατανάλωση τους συντελεί στην καλύτερη ρύθμιση της γλυκόζης του αίματος και την αύξηση των επιπέδων της καλής (HDL) χοληστερίνης.

Δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε την ωφέλιμη δράση των ωμέγα 3 λιπαρών οξέων στους πόνους που οφείλονται στην οστεοαρθρίτιδα, λόγω της συμβολής τους στη μείωση της φλεγμονής στην περιοχή της άρθρωσης. Ακόμα υπάρχουν ενδείξεις ότι τα ωμέγα 3 λιπαρά οξέα συντελούν στην αύξηση των επιπέδων ασβεστίου στα οστά και κατά συνέπεια συντελούν στην προφύλαξη της πυκνότητας των οστών και την μείωση του κινδύνου παρουσίας οστεοπόρωσης.

Έρευνες σε άτομα με διπολική κατάθλιψη και σχιζοφρένια έδειξαν μείωση των συμπτωμάτων και της δοσολογίας των ψυχοφαρμάκων μετά από χρήση συμπληρωμάτων ωμέγα 3 λιπαρών οξέων, παρόλα αυτά χρειαζόμαστε περισσότερα στοιχεία για να προσδιορίσουμε τη δοσολογία των ωμέγα 3 που ενδείκνυται για το βέλτιστο αποτέλεσμα.

Ακόμα η επικουρική δράση των ωμέγα 3 για την ίαση των εγκαυμάτων, τη μείωση της φωτοευαισθησίας από τις ακτίνες UV και τη θεραπεία κατά της ψωρίασης είναι πλέον ευρέως γνωστή, ενώ η προστατευτική τους δράση για ορισμένες μορφές καρκίνου όπως του προστάτη, του στήθους και του λεπτού εντέρου βρίσκεται υπό διερεύνηση.

Τέλος, αξίζει να αναφερθούμε σε ένα λιπαρό οξύ, το ελαϊκό οξύ (ωμέγα -9), το οποίο, μαζί με τα αντιοξειδωτικά του παρθένου ελαιόλαδου, έχει ευεργετικότατη επίδραση στο καρδιαγγειακό σύστημα, ενώ υπάρχουν ενδείξεις ότι μειώνει τον κίνδυνο του καρκίνου, ιδίως του ορθού και του παχέος εντέρου, του στήθος, του προστάτη του παγκρέατος και του ενδομητρίου.

Συμπερασματικά, τα οφέλη των ωμέγα λιπαρών οξέων, ιδίως των ωμέγα 3 λιπαρών οξέων είναι πολλαπλά, για αυτό καλό θα ήταν να τα εντάξουμε στη διατροφή μας, είτε με την πρόσληψη τους από τις τροφές, είτε με τη χρήση διατροφικών συμπληρωμάτων. Να θυμάστε ότι η κατανάλωση 2-3 μερίδων λιπαρών ψαριών, όπως ο σολομός και οι σαρδέλες, σε εβδομαδιαία βάση, είναι επαρκής για να έχουμε την ασπίδα προστασίας των ωμέγα 3 λιπαρών οξέων!

http://www.iatronet.gr/